دکتر علی‌اصغر پیوندی رئیس جمعیت هلال‌احمر

سفر به قم و دیدار با علمای اسلام و مراجع تقلید برای گزارش‌دهی خدمات ارایه‌شده در سیل امسال، یک توفیق بزرگ هم در کنار خود داشت: آشنایی بیشتر با خصائل والای مرجع بزرگ عالم تشیع؛ آیت‌الله‌العظمی بروجردی.
آیت‌الله علوی بروجردی، نوه آیت‌الله‌العظمی بروجردی در خانه آن مرجع بزرگ تاریخ شیعه، در دیداری که با ایشان داشتیم خاطرات باارزشی از پدربزرگ تعریف کرد که برای همه ما شنیدنی بود.
گویا در سیلی که حوالی ‌سال ۱۳۳۴رخ داده بود، ایشان حوزه را تعطیل و طلبه‌ها را بسیج کرده بودند و خودشان هم همپای آنها در کار شرکت کردند تا از سیل جلوگیری کنند. تا ساعاتی از نیمه‌شب کار کردند و کیسه‌هایی از شن پر کردند و سد درست کردند و در نهایت جلوی ورود آب به شهر قم را گرفتند.
یا در قحطی که در جریان جنگ جهانی اول رخ داده بود و انگلیس‌ها سعی می‌کردند با خریدن گندم‌ها از مردم، قحطی ایجاد کنند، مرحوم آیت‌الله بروجردی املاکی که داشتند را فروختند و چهار نانوایی احداث کردند که نزدیک به دو‌ سال کار می‌کرد و در اواخر هم ۲۴ساعته فعالیت می‌کرد و تا دوردست‌ها این نان‌ها می‌رفت. با چنین تلاش‌هایی بسیاری از گرسنگی نجات پیدا کردند.
ایشان درباره خوابی که آیت‌الله‌العظمی بروجردی برایشان نقل کرده بود هم مطلبی عنوان کردند که بسیار ارزشمند بود.
گفتند که آیت‌الله یک شب خواب می‌بینند که خدمت رسول‌الله(ص) مشرف شده‌اند و تعداد زیادی از علمای دوران از طایفه ایشان در این مجلس کنار پیامبر(ص) نشسته بودند. ایشان یک لحظه می‌بینند که شخصی که کنار رسول‌الله(ص) نشسته، سیدجواد طباطبایی برادر سید بحرالعلوم است که علی‌القاعده از لحاظ علم و معرفت درجه پایین‌تری به نسبت برادر خودشان و بقیه علمای حاضر داشتند. چون ایشان همیشه برایشان محل نشستن افراد مهم بود، یک لحظه در ذهن‌شان این سوال مطرح می‌شود که چرا کسی که از همه به پیامبر(ص) نزدیکتر نشسته باید سیدجواد طباطبایی باشد. وقتی در خواب خدمت پیامبر(ص) می‌رسند، حضرت به ایشان متذکر می‌شود که دلیل نشستن سیدجواد در این مکان این است که ایشان از همه افراد حاضر در خدمت به مردم کوشاتر است و این یعنی معیار تقرب به رسول‌الله(ص)، میزان خدمت به مردم است.
حیف که فرصت تنگ بود و آن خانه دیدنی و تاریخی هم حرف‌های زیادی از تاریخ معاصر ایران برای گفتن داشت. تنفس در فضایی که بسیاری از رویدادهای تاریخی ما در آن‌جا نقش بسته بود و شنیدن خاطراتی از این دست، انگیزه مضاعفی برای همه ما بود تا در رسیدگی به آسیب‌دیدگان و حادثه‌دیدگان به پیروی از بزرگان دینی‌مان بیش از پیش بکوشیم.