آن‌طور که مدیر روابط عمومی شبکه افق اعلام کرده: «مخاطبان بسیاری خواستار تکرار سریال تلویزیونی گاندو بدون حذفیات از شبکه افق شده‌اند. بر این اساس تصمیم گرفته شده بعد از پایان سریال وضع سفید که درحال حاضر روی آنتن شبکه افق است، شاهد پخش گاندو باشیم.» سریال گاندو قطعا نخستین سریالی نیست که با اقبال نسبی مخاطب روبه‌رو می‌شود و آخرینش هم نخواهد بود، ولی قطعا نخستین سریالی است که این همه حاشیه درست کرده و در عین‌حال امتیاز گرفته و درحالی‌که هنوز بازپخش قسمت آخر آن روی آنتن نرفته، قول پخش از شبکه‌ای دیگر را می‌گیرد. الان دیگر حتی خواجه حافظ شیرازی هم از ممیزی‌ها و ماجراهای این سریال خبر دارد. به لطف ارایه سکانس‌های حذف‌شده سریال به اینفلوئنسرهای اینستاگرامی، خیلی‌ها از محتواهای ممیزی‌شده هم خبر دارند. دولتی‌ها (سخنگوی دولت و مشاور فرهنگی رئیس‌جمهوری) هم اعلام کردند که بخش‌های سانسورشده ربطی به فشار دولت نداشته و همان‌طور که از محتوای سریال بی‌اطلاعند، از بخش‌های حذف‌شده هم خبر ندارند و هرکس دستور حذف داده، سندش را رو و سریال را کامل پخش کند. اما سوال اینجاست و مدیران صداوسیما باید پاسخ دهند که اگر این ممیزی‌های اعمال‌شده بر سریال و پخش‌شده در شبکه‌های مجازی براساس قانون نوشته/نانوشته‌ای اعمال شده، چرا در بازپخش آن قرار است این قوانین عوض شود؟ یعنی در فاصله ۱۷ تیر تا ماه آینده، اتفاق و تغییری رخ می‌دهد؟ اگر ممیزی‌ها هم بنا بر مصلحت‌اندیشی بوده، افق به چه حقی می‌خواهد آن را زیر پا بگذارد و مگر مصلحت‌ها و قوانین از شبکه‌ای به شبکه دیگر فرق می‌کند؟ بالاخره رسانه ملی با این شبکه‌های عریض و طویلش یا قانون دارد، یا مصلت‌اندیشی می‌کند.
چطور یک شبکه از همین مجموعه می‌تواند هر دو را قبول نداشته باشد؟ البته که فرقی در اصل ماجرا به‌وجود نمی‌آید و مقامی هم به خودش زحمت نمی‌دهد که این تناقض‌ها را توضیح دهد؛ نمایش مجدد گاندوی ایراددار، اتفاقی است که این ممیزی‌ها و بازپخش‌ها تغییری در اقبال به آن و «حقیقت» ایجاد نمی‌کند. راستی شبکه افق چقدر مخاطب دارد که مخاطبانش خواستار بازپخش سریالی تازه تمام شده‌اند؟!