محمدامین زارعی

این روزها کم نیست اظهارنظرهایی که در شبکه‌های اجتماعی پربیننده می‌شوند و هر کدام از ما با دیدن یا شنیدن‌شان قلقلک‌مان می‌شود که آن را برای دوستان‌مان بفرستیم و چه زود اینچنین پست‌هایی دست‌به‌دست می‌شود. از اظهارنظر عجیب یک مسئول فرهنگی! شهرداری مشهد درخصوص خبرنگاران که درنهایت به استعفایش ختم شد تا واکنش‌ها به پخش یک سریال که به قول سازندگانش ۸۰‌درصد آن تخیل و ۲۰ درصدش واقعیت بود و برای آن ۲۰‌درصد در ابتدای هر قسمت اعلام شد که این ماجرا براساس یک نسخه واقعی ساخته شده است.  در زمانه‌ای که مخاطبان هرلحظه در معرض دریافت اطلاعات و شبکه‌های اجتماعی بسان صحنه نبرد درحال گلوله باران اطلاعات هستند، در جامعه ما بیش از هر زمان دیگری شفافیت لازم است و باید در همه ابعاد، فکری اساسی برای این نیاز
داشته باشیم.  
یک: نماینده شورای شهر پردیس که به اشتباه یا به عمد نماینده تهران در مجلس معرفی شده، برای آن‌که بگوید وضع مالی‌اش خوب است و به دریافتی‌های میلیونی شورای‌عالی استان‌ها نیازی ندارد و حضورش در این شورا به خاطر پول نیست و البته نمی‌گوید برای چیست که احتمالا فقط برای خدمت‌رسانی است، فقط یکی از چک‌های فروش املاک خود را نشان می‌دهد آن هم با رقم ۶۵‌میلیارد ریال و در مواجهه با سوال خبرنگار که واقعا چه کاره است، ادعا می‌کند آشغال‌جمع‌کنی بیش نیست. اگر این اظهارنظر را حقیقت بدانیم، کیست که نداند سود تجارت زباله یا طلای کثیف چقدر زیاد است. تجارت پرسودی که مافیایی شده و هر کسی اجازه ورود به آن ندارد. اگر سامانه‌های شفافیت، جدی گرفته شوند، مردم اصلا بدشان نمی‌آید که در زمان رأی دادن و انتخابات سری به این سامانه‌ها بزنند و شعارهای کاندیداها را با عملکرد گذشته و نمودار رشد ثروت‌شان مقایسه کنند تا با چشم باز، اصلح را انتخاب کنند.
دو: در خبرها آمده بود که بلاتکلیفی سامانه «ثبت حقوق و مزایا»  وارد چهارمین ماه شده است. سامانه‌ای که گفته می‌شود وزارت اقتصاد از نواقص آن گلایه‌مند است و بی‌هیچ خروجی مشخصی پادرهواست. یاد سخن برخی مسئولان افتادم که هرازگاهی به این واقعیت تلخ اشاره می‌کنند که ما در کشور قانون کم نداریم، اما قوانین موجود اجرا نمی‌شوند یا عزمی برای اجرا دیده نمی‌شود.
اجرای قوانین از آن جهت حایز اهمیت است که مردم با لمس این واقعیت که قوانین بدون کم‌وکاست برای همه اجرا می‌شود، میزان اعتمادشان به دولت‌ها افزایش خواهد یافت و عدم اجرا جز بی‌اعتمادی حاصلی نخواهد داشت.
حالا که قانون تمام دستگاه‌ها و سازمان‌ها را ملزم به ثبت حقوق و مزایای کارکنان‌شان کرده و در گفته‌ها و نوشته‌ها نیز بر لزوم شفاف‌سازی تاکید می‌شود، چرا و به چه دلیل پس از ماه‌ها هیچ خروجی مشخصی از اجرای این قانون به مردم ارایه نشده است. قطعا در فضای رو به انفجار تکنولوژی‌های ارتباطی امروز، تهیه و انتشار سامانه‌ای جامع و کاربردی، کاری سخت و پیچیده نیست، مگر آن‌که مجریان قانون، انگیزه‌ای برای ورود اطلاعات نداشته باشند که در چنین صورتی بهترین سامانه‌ها نیز ناقصند.