«مهر هفتم»، «توت‌فرنگی‌های وحشی»، «نور زمستانی»، «پرسونا»، «شرم»، «فریادها  و نجواها» و... حتی شنیدن نام این آثار نیز دنبال‌کنندگان جدی هنر سینما را به شعف می‌آورد. فیلم‌هایی که هر کدام منبع الهامی برای بزرگان سینما از فدریکو فلینی گرفته تا گیرمو دل ‌تورو به شمار رفته و گویی هر یک تنها استادی خالق‌شان را فریاد می‌زنند. صحبت از اینگمار برگمان کارگردان شهیر سوئدی سینمای جهان است که 101‌سال پیش در چنین روزی، برابر 14 جولای 1918 میلادی در شهر اوپسالا به دنیا آمد. اهل فن برگمان را نه کارگردانی محبوب علاقه‌مندان عام سینما، که استادی الهام‌بخش برای سینماگران نسل‌های بعد لقب داده‌اند. درواقع هر فیلم‌ او کلاس درسی است که بسیاری از کارگردان‌های بزرگ سینمای جهان پای آنها به تلمذ نشسته‌اند. برگمان از آن دسته کارگردان‌هایی بود که علاقه داشت تا جایی که امکانش هست با تیم ثابت که همه با روحیات هم آشنایی دارند کار کند. پس چنین شد که سون نیکویست فیلمبردار بیشتر آثار او و کسانی چون مکس‌ فون سیدو، لیو اولمان، بی‌بی اندرسون، اینگرید تولین و ... بازیگرهای تقریبا ثابت فیلم‌هایش شدند.