نامه‌ای به فیفا  | آرزو درزی| فیفای عزیز، سلام؛ امیدوارم که حالت خوب باشد. از آن‌جایی که مدام داری به فدراسیون فوتبال ما نامه می‌دهی و جوابی نمی‌گیری، گفتم خودم دست به کار شوم و جوابت را بدهم؛ چون می‌دانم که سین‌کردن و جواب ندادن کار درستی نیست و می‌دانم که بی‌توجهی سلاح کشنده‌ای است. فیفای عزیزم، ما در جریانیم که سعی داری به وظیفه‌ات عمل کنی و طبق اساسنامه‌ات، تبعیض‌های نژادی و جنسیتی را از بین ببری. کارَت قابل تحسین است اما نیازمند تلاش بیشتر است. اشکال کارَت آن‌جاست که نامه‌هایت را فقط خطاب به فدراسیون فوتبال می‌نویسی. به نظرم بهتر است چند تا کپی از هر نامه داشته باشی و به همه مسئولان در کشور ما بفرستی. شاید برایت سوال پیش بیاید که چرا؛ دلیلش این است که ما در کشورمان احترام سرمان می‌شود. مسئولان‌ عزیزمان سال‌ها زحمت کشیده‌اند و حتی اگر تخصصشان ربطی به فوتبال نداشته باشد، به هر حال احترامشان واجب است؛ درست نیست نظرشان را نپرسیم. درواقع با تقریب خوبی همه درباره حضور ما در استادیوم تصمیم‌گیرنده‌اند. همه، به جز خود ما. بنابراین بهتر است رویه‌ات را عوض کنی البته اگر نظر من را خواسته باشی. راستش من کمی با نظردادن غریبه‌ام، چون تا به حال کسی نظرم را نخواسته. راستی اگر تلگرام داری برایت یک کلیپ بفرستم. یک کلیپ که در آن هواداران تراکتورسازی برای ما شعر می‌خوانند. ترجمه انگلیسی‌اش را هم می‌فرستم، دستمال کاغذی هم دم دستت باشد، شاید گریه‌ات گرفت. می‌دانی فیفا، مسائل در کشور من کمی پیچیده هستند، آن‌قدر پیچیده که گاهی از درک خودم هم خارج می‌شوند.خلاصه برایت آرزوی موفقیت می‌کنم فیفای عزیز.
با احترام؛ یک علاقمند به فوتبال.