سیدمهرزاد موسوی| به کسی که پخش زنده کنفرانس خبری معاون فلان نهاد و بهمان وزارتخانه را در شبکه خبر مشاهده و سطحی بودن تصاویر و حرفهای مطرح شده را تحمل کرده و برای اختصاص آنتن گرانقیمت تلویزیون به آن تاسف خورده است، حق بدهید که از قطع پخش زنده نشست رسانهای یکی از مهمترین چهرههای سیاسی حال حاضر ایران اینقدر عصبانی باشد؛ آن هم در یکی از مهمترین مقاطع زمانی که دشمن همیشگی، در یک آبروریزی جهانی، صدای گویای ایران را تحریم کرده است.
چه اتفاقی از این مهیاتر برای یک گفتوگوی رسانهای با هدف مشخص شدنِ بیشتر ماهیت دشمن اصلی؟ حرفهایی که در این نشست رسانهای هم مطرح میشود/شد قابل حدسترین است و اساسا یکی از معتبرترین سیاستمداران کنونی ایران که مورد تأیید همه مقامات عالیرتبه نظام است، چه حرفی میتواند بزند که مورد پسند جام جمنشینان نباشد/نیست؟ چه قاعدهای را میتواند نقض کند، چه خط قرمزی را میتواند زیر پا بگذارد که از گاندوسازی جلوتر باشد؟
آنطور که ایسنا نوشته، پیگیریهای خبرنگارش برای گرفتن جواب از صداوسیما برای علت این رفتار، هنوز به جواب نرسیده است. آیا میتوانیم خوشبین باشیم که یک مسئول نهچندان مهمی بابت این عملکرد صداوسیما عذرخواهی کند؟ البته این تصور آنقدر از ذهن دور است که تنه به محالات میزند! یعنی در نظر مدیران تلویزیون، پاسخ به دلخوری بحق طرفداران استقلال و توضیح چندباره آن روی آنتن، مهمتر از توضیح درباره قطعی بیتوضیح پخش زنده تلویزیونی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران است.
خدا نکند راهنمای کنونی تلویزیون تفکری باشد که در توییتر مینویسد: «ظریف: بهخاطر نگرانی از ۱۴۰۰ مانع کارم نشوید. تعهد محضری میدهم سال۱۴۰۰ یا دانشگاه هستم یا خانه! جناب! خیلی خودتان را تحویل گرفتهاید. اگر کسی مانع شما بود، کارتان با آمریکاییها به مرحله #فوق_محرمانه نمیکشید. ۱۴۰۰ نه خانه هستید نه دانشگاه، پشت میز پاسخگویی و #محاکمه در محضر ملت هستید.» در نافهمی و کجفهمی این طرز تفکر هرچه بنویسیم کم است، اصلا بیانش هم کفاره دارد! اما در تخریب اتحاد ملی و همگرایی اجتماعی اگر نمونه بهتری سراغ دارید، بیاورید. همین نوع توییتها (و طرز تفکرها) که تحریم صدای گویای جمهوری اسلامی ایران در جهان را با چنین تعابیری توصیف میکنند، همین قطعیِ بیتوضیح صدا و تصویر محمدجواد ظریف از رسانه ملی و رفتارهایی از این دست، تاکنون چه دستاوردی برای کشور داشته است؟