‏«...از هنگام ورود ما، به افتخار من همه‌گونه تشریفات به عمل آمده. من قلبا خود را شایان این همه احترام نمی‌دانم و معنای ‏آن را نمی‌فهمم. من در نظر این جمعیت بوشهری که هستم؟ من در کارم، در فکرم و در زندگی روزانه‌ام از جهان آنها بسیار ‏دورم. وقتی در اروپا بودم، افراد در آن‌جا با شعر من اندک آشنایی داشتند، می‌توانستند از روی آثار در دسترس، داوری‌ام ‏کنند. مردمِ این‌جا هم مرا شاعر می‌دانند، اما این شناخت صرفا به نیروی تخیل است. ایرانی‌ها شوق و ذوق شعر دارند، به ‏شاعران خود به راستی دل می‌بندند و من بدون ارایه دادن چیزی به آنها، از این دلبستگی سهم برده‌ام.» اینها جملاتی است ‏که رابیندرانات تاگور هنگام نخستین سفر خود به ایران که از طریق بندر بوشهر‌ سال 1311 خورشیدی به سرانجام رسید در ‏وصف ایرانیان به کار برده است. تاگور به‌عنوان نخستین آسیایی برنده جایزه نوبل ازجمله جهانی‌ترین شخصیت‌های ‏تاریخ هند است که علاقه‌ای ویژه به زبان، شعر و فرهنگ ایرانی داشت. او 78‌سال پیش در چنین روزی، برابر 7 آگوست ‏‏1941 میلادی در کلکته درگذشت. ‏