سردر ساختمانی که حالا پایگاه امداد و نجات لیماکده است، هنوز نام «درمانگاه» به چشم می‌خورد. 20 سال از روزی که این ساختمان به‌عنوان درمانگاه و پایگاه هلال‌احمر افتتاح شد می‌گذرد. «امیرحسین ‌عسگرزاده» مدیر شعبه چالوس می‌گوید: «این درمانگاه 20 سال پیش توسط یکی از خیّران ساخته شد. آن سال برادر یکی از رستوران‌دارهای کندوان دچار مسمومیت شده بود و بعد از گزارش این مشکل، امدادگران هلال‌احمر آن فرد را به نزدیک‌ترین مرکز درمانی رسانده بودند. برادران فرد مسموم شده برای تشکر از امدادگران هلال‌احمر، 20 هزار تومان از جیبش بیرون می‌آورد تا به امدادگران هدیه دهد. امدادگر پول را دریافت نمی‌کند و می‌گوید که همه خدمات هلال‌احمر رایگان است و او وظیفه‌اش را انجام داده. آن مرد هم تحت تأثیر انسان دوستی امدادگران قرار می‌گیرد و تصمیم به ساخت درمانگاهی برای هلال‌احمر در لیماکده می‌گیرد. درمانگاه سال 78 ساخته شد و بعد از تجهیز، به هلال‌احمر سپرده شد تا با استقرار پزشک در آن، مردم لیماکده و دیگر روستاهای کندوان بتوانند از آن استفاده کنند.» این درمانگاه از همان زمان علاوه بر ارایه خدمات پزشکی، محلی برای استقرار نیروهای امدادگر هم بود و خدمات مورد نیاز را به گردشگران و اهالی روستاهای کندوان ارایه می‌داد. ‌عسگرزاده می‌گوید: «تا 6 سال پیش در این مرکز 3 پزشک مستقر بودند و خدمات درمانگاهی خوبی به مردم بومی و مسافران ارایه می‌دادند. اما بعد از انتقال پزشکان این مرکز به شهرستان‌های دیگر، پزشکی جایگزین نشد و درمانگاه بدون پزشک ماند. مسافران محور کندوان و ییلاق‌های آن و همچنین اهالی روستاهای اطراف همگی از حضور این پزشکان و وجود درمانگاه استفاده زیادی می‌کردند. اما با رفتن پزشکان از این مرکز، این افراد از امکانات درمانی و بهداشتی زیادی محروم شده‌اند.» کاروان‌های پزشکی از مازندران و دیگر استان‌های کشور در این مرکز مستقر می‌شدند و خدمات پزشکی متنوعی به مردم روستاها و مسافران ارایه می‌دادند. با رفتن پزشکان از این مرکز، ارایه این خدمات هم متوقف شد: «خدمات پزشکی روستاهای اطراف، تنها در حد خانه بهداشت بود و به همین دلیل وجود پزشک در این مرکز کمک زیادی به آنها می‌کرد. از طرف دیگر مسافرانی که از این محور عبور می‌کردند و یا مدتی اینجا اقامت داشتند هم از حضور پزشکان در درمانگاه ندا استفاده می‌کردند. فاصله محور کندوان تا کرج و مرزن‌آباد زیاد است و برای رسیدن به هرکدام حداقل باید یک ساعت و نیم راه طی کرد. البته این در شرایطی است که تعطیلات در کار نباشد و محورهای رفت‌وآمد آزاد باشد. در غیر‌این‌صورت برای رسیدن به نخستین مرکز درمانی باید حداقل 6 ساعت زمان صرف کرد. یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که مسافران در لیماکده و کندوان با آن روبه‌رو هستند، بروز مشکلات قلبی است. افرادی که سابقه بیماری‌های قلبی دارند اینجا به دلیل ارتفاع از سطح دریا و کم شدن فشار هوا، دچار مشکلات تنفسی می‌شوند. شخصاً شاهد بودم که در دوره فعالیت تیم‌های پزشکی در این مرکز، افراد زیادی با یک درمان سرپایی از مشکل جدی رها شدند و نجات پیدا کردند.» امدادگران حاضر در پایگاه دوره‌های مختلف امدادرسانی و کمک‌های اولیه را از سر گذرانده‌اند. زمان استقرار در پایگاه، اقدامات پیش‌بیمارستانی لازم را برای مراجعان انجام می‌دهند و آنها را راهنمایی می‌کنند. با این حال مجوز نسخه پیچیدن برای بیماران و مراجعان را ندارند. درمانگاه ندا که سال‌ها است به نام پایگاه امداد و نجات لیماکده شناخته شده است، امکانات درمانی مانند داروخانه، دستگاه تست نوار قلب و... دارد که بدون استفاده مانده است.