امیر عبودزاده| «ما متاسفیم که ایشان رفته، ولی واقعا رفتن ایشان دلیل نبودن کار اساسی در حوزه ورزش نیست. این یک اشتباه استراتژیک است که آقای میرزایی مرتکب شد و به هیچ وجه به صلاح نبود که ایشان چنین تصمیمی بگیرد، آن هم در شبکه‌ای که عنادش با مردم ایران روشن است. کسی که می‌خواهد ترویج کند تفکر وهابیت و عربستان‌سعودی را و در چنین موقعیتی. این از فهم کم سیاسی ایشان است، به خاطر این‌که اصلا آدم سیاسی نبوده است. ما علاقه‌مند به این هستیم که مزدک میرزایی به سر کارش برگردد و شرایط کاری هم کاملا برای ایشان فراهم است.» اینها صحبت‌های معاون سیماست درباره گزارشگر مهاجرت کرده و مشهور ورزشی. حرف‌هایی که مشخصا از روی عقلانیت و آینده‌نگری بیان می‌شوند و معلوم است که میرباقری به‌عنوان یک مدیر، خیر کارمندان زیردست و مجموعه‌اش را می‌خواهد. اما من اگر جای مزدک میرزایی بودم، برای اطمینان به این صحبت‌ها و برگشتن وسوسه نمی‌شدم. کسانی که باید هوای مزدک را داشته باشند و قدر او را بدانند، رسانه ملی و مدیرانش نیستند. گرچه مدیران رسانه ملی هم رفتار محبت‌آمیزی با نیروهای حرفه‌ای‌شان ندارند که اگر داشتند مزدک هوای رفتن به سرش نمی‌زد. اما پس از رفتن او موجی از حملات بی‌رحمانه در فضای رسانه‌ای و مجازی کشور ایجاد شد که نشان می‌داد عده‌ای تنها به دنبال انگ‌زدن و انتقام‌گیری‌اند و نگاه‌شان شباهتی با نگاه انسانی آقای میرباقری ندارد. مزدک میرزایی و امثال او اگر برگردند، با این فضا مواجهند که به جای نگاه به شایستگی و تلاش برای انگیزه‌دادن به نیروهای توانا تنها به دنبال تاراندن و منزوی‌کردن غیرخودی‌ها هستند. با این وجود چرا مزدک میرزایی باید تصور کند که فرش قرمزی برای او پهن شده است. همین حالا اگر خبر برگشتن او منتشر شود، بسیاری چنگ و دندان نشان خواهند داد و او را لایق شدیدترین تنبیهات خواهند دانست. کسانی که در چند روز گذشته بزرگترین اتهامات را به او زدند، او را خائن و وطن‌فروش و پول‌پرست خواندند. درحالی‌که اهالی رسانه و حتی شناخته‌شده‌های صداوسیما گواهی می‌دادند که مزدک میرزایی تا چه اندازه سالم و شریف و ماخوذ به حیا بوده است.
کاوه مدنی و دیگر متخصصانی که فکر کرده‌اند باید بیایند به کشورشان خدمت کنند، چقدر مورد قبول واقع شده‌اند و به آنها اعتماد شده؟ همین امروز وزیر امور خارجه کشور که در تمام دنیا به‌عنوان یک دیپلمات مجرب ستایش می‌شود و از سردار سلیمانی تا همه مسئولان رده اول کشور از او تمجید می‌کنند، چقدر احترام دارد؟ جز این است که عده‌ای او را به محاکمه و برخوردهای شدیدتر تهدید می‌کنند؟
شاید در آخر بد نباشد به مدیران سیما بگوییم شما همین‌هایی را که هستند، بچسبید و هوایشان را داشته باشید، برگشتن مزدک پیشکش. چه تاجی به سر عادل و بقیه زده‌ایم که مزدک به خاطرشان هول شود و دستپاچه برگردد؟ قدر همین‌ها را بدانیم کافی است.
با این وجود، انتظار این‌که او دوباره بخواهد دعوت سیما را لبیک بگوید، چقدر زیاد است؟ تازه فکر کنید به آنهایی که چنین دعوت‌هایی را قبول کرده و آمده‌اند، چقدر مهربانی و عزت شده.