محمدامین زارعی روزنامه‌نگار

‎در روزگار امروز شاید کمتر کسی را بتوان پیدا کرد که از نحوه و نوع استفاده از تجهیزات نوین ارتباطی و کارکردشان ناآگاه باشد. ‏اساسا تکنولوژی‌ها آمده‌اند که سختی‌ها و مشقات زندگی روزمره را بکاهند، گرچه در برخی موارد خودشان شده‌اند یکی از ‏مشقات زندگی. البته منظور ما از تکنولوژی در این نوشته، آن بخشی است که درخدمت گسترش سطح آسایش زندگی است نه آن‌که زندگی را ‏سردتر و صدالبته انسان را تنهاتر کرده است. به همین ترتیب شعار تشکیل و گسترش دولت الکترونیک زیاد و زیادتر شده و ‏قراربوده و است که امور اداری مردم که توسط نهادها و سازمان‌های مختلف درحال انجام است را کاسته یا با ابزارهای نوین ‏به انجام برساند که لزوما به شفافیت بیشتر امور منجر خواهد شد. شفافیتی که از رانت‌ها و رابطه بازی‌ها کاسته و میزان ‏مراجعه و رودررو شدن مردم و کارکنان نهادها و سازمان‌ها را کاهش داده و تبعات این رودررویی را نیز از بین می‌برد. نظام اداری ‏کشور ما که به بروکراسی بسیار پیچیده‌ای گرفتارشده، همه کارشناسان را دغدغه‌مند کرده که دوایی برای این درد پیدا ‏کنند و چه درمانی بهتر از نسخه « دولت الکترونیک ». ‏
البته سال‌ها پیش که هنوز ابزارهای ارتباطی چنین وسعتی نیافته بودند، در اقدامی درست و بجا، مسئولان اقدام به ‏تمرکززدایی در بخش ارایه خدمات حاکمیتی به مردم کردند به‌طوری که هر سازمان و نهادی که به نحوی مورد مراجعه مردم بود، ‏سعی کرد در وسع خود اقدام به تشکیل دفاتری کند تا این دفاتر وظیفه‌شان ارایه خدماتی باشد که قبلا توسط نهادهای ‏عریض و طویل حاکمیتی و صدالبته با صف‌های طولانی و گاه پردردسر عرضه می‌شد. دفاتری مثل دفاتر پلیس+10، ‏دفاتر الکترونیک شهر، دفاتر خدمات بیمه تأمین اجتماعی، دفاتر خدمات قضائی و... . که امروزه محل مراجعه مردم ‏هستند به دلیل تعدد و تکثرشان خود اسباب زحمت شده‌اند. درحالی‌که طبق قانون دستگاه‌های اجرایی موظفند خدمات ‏الکترونیکی خود را از طریق دفاتر پیشخوان دولت به صورت متمرکز ارایه دهند. یکی از دلایل راه اندازی این دفاتر، جلوگیری از موازی‌کاری دستگاه‌های دولتی و حرکت به سوی دولت الکترونیک بیان ‏شده‌است.‏
می‌توان لمس کرد که با پیشرفت‌های چشمگیر تکنولوژی‌های ارتباطی و دسترسی آسان به این ابزارها، ادامه روش‌های ‏سنتی ارایه خدمات که در این دفاتر کماکان پابرجاست چقدر مردم را می‌آزارد. درحالی‌که بسیاری از خدمات فعلی این دفاتر و ‏خدمات متمرکز شده در سازمان‌ها و نهادها امکان الکترونیکی شدن را دارند.‏ البته این الکترونیکی شدن نیز باید حساب شده باشد تا تعدد نرم‌افزارها و اپلیکیشن‌های متعدد و متنوع هم باعث ‏سردرگمی مخاطبان نشود. امروز همه ما شماره‌ها، کدها، شناسه‌ها، حساب‌ها و... متعددی داریم که بسیاری ازآنها ‏امکان تجمیع شدن دارند، چراکه همه ایرانیان صاحب کدملی هستند و چه چیز بهتر از این‌که کد ملی معرف و شناسه هر ایرانی ‏در سازمان‌ها و نهادها باشد و دیگر از بردن کپی مدارک و دوقطعه عکس معاف شویم. ‏