«غلامعلی بسکی» معروف به بابا بسکی زاده بهمن ۱۳۱۰ در سبزوار، پزشک و هوادار محیط‌زیست ایرانی بود. او در ۱۳۴۹ زندگی شهری را رها کرد و به مرور متاثر از جهان‌بینی شعرایی چون مولوی، حافظ و سعدی به طبیعت پناه برد و تبدیل به یک گیاهخوار مطلق شد. بسکی معتقد بود که «سلامتی» در واقع هدیه خام‌خواری به او بوده است. بسکی این دغدغه را داشت که افراد با ترک گوشتخواری می‌توانند از مرگ زمین و افزایش گازهای گلخانه‌ای و نابودی یخچال‌ها جلوگیری کنند. سبک زندگی بسکی در دامان طبیعت نیز طبیعی بود؛ او از صابون برای شست‌وشوی دستان خود استفاده نمی‌کرد و معتقد بود که محیط‌زیست پوستم را به هم نمی‌زنم و خورشید، آب و خاک را پاک‌کننده می‌دانست. بسکی در سال ۱۳۴۵ در رشته طب دانشگاه علوم پزشکی تهران صاحب تخصص جراحی زنان شد. سال ۱۳۳۱ ازدواج کرد و صاحب چهار فرزند و 6 نوه شد. او زندگی خود را وقف طبیعت کرد و بسیاری از اموال خود را نیز برای ساخت بیمارستان، مدرسه و مراکز عمومی خیریه صرف کرد. مردم گنبدکاووس و فعالان محیط‌زیست و حوزه حراست از کیان طبیعت در کشور اما صبح دیروز با خبر اندوهناک رحلت دکتر «غلامعلی بسکی» پدر طبیعت ایران‌زمین روبه‌رو شدند تا طبیعت ایران یتیم شود. کسی که می‌گفت؛ «غم نابودی مادر اصلی تمام مخلوقات یعنی کره‌زمین آنچنان مرا مغموم کرده که لحظه‌ای از این غم فراغت ندارم.» در واقع فقط مرگ توانست او را از این غم رها کند. پیکر این دوستدار طبیعت و محیط‌زیست پس از تشییع در گنبدکاووس، روز جمعه آتی از ساعت ۱۴ از مقابل بیمارستان موقوفه بسکی واقع در خیابان آیت‌الله طالقانی(ره) در دامان طبیعت در روستای «تنگراه گالیکش»
به خاک سپرده خواهد شد.