شهروند| 26 مرداد ۱۳۶۹ نخستین گروه آزادگان ایرانی پس از سال‌ها اسارت در زندان‌های رژیم بعث عراق با ورود به کشور به جمع خانواده‌های خود بازگشتند. این رویداد دوهفته پس از اشغال نظامی کویت توسط ارتش صدام و ۲روز پس از آن صورت گرفت که صدام در نامه‌ای به هاشمی‌رفسنجانی، رئیس‌جمهوری وقت ایران بار دیگر عهدنامه ۱۹۷۵ الجزیره را پذیرفت و نسبت به شرایط ایران برای پایان جنگ تسلیم شد و ازجمله قول عقب‌نشینی از مرزهای ایران و آزادسازی اسیران ایرانی را داد. اما یک‌سری از اسرای جنگ که در شرایط خاص بودند، سال‌های اول دهه60 با تلاش بی‌طرفانه جمعیت هلال‌احمر ایران و صلیب‌سرخ جهانی بین دوکشور مبادله شدند. اسرایی که مجروح و اسیر شده بودند و خانواده‌های بیشتر آنها از سرنوشت عزیزشان بی‌اطلاع بودند. در این میان نقش موثر امدادگران هلال‌احمر و صلیب‌سرخ در هشت‌سال دفاع مقدس به‌ویژه خدمت‌رسانی به آزادگان و اسرا بسیار پررنگ بوده است؛ نقشی که شاید تا امروز آن‌طور که باید، بازگو نشده است. خدمات امدادی جمعیت هلال‌احمر در خط مقدم جبهه‌های جنگ برکسی پوشیده نیست؛ جمعیت هلال‌احمر در تأمین تجهیزات درمانی و دارو در دوران جنگ نیز تلاش‌های بسیاری کرده و پایه‌گذاری و تقویت آن‌چه امروز به‌عنوان سازمان تدارکات پزشکی هلال‌احمر می‌بینیم، در دوران دفاع مقدس رخ داده است. گفتنی است همکاری هلال‌احمر با کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ در دوران دفاع مقدس صرفا در زمینه تبادل اسرا نبوده و حجم کارهای بسیاری با کمیته از رساندن نامه‌های خانواده‌ها به آزادگان و برعکس و پیگیری مسائل درمانی آنها در زندان‌های عراق، خدمات حقوقی و غیره انجام شده است.