نخستین باری که نام خان شیخون به شکلی جدی در رسانه‌های جهان مطرح شد، به آوریل 2017 میلادی برمی‌گردد که یک حمله شیمیایی موجب کشته‌شدن نزدیک به 100 نفر از اهالی این منطقه شد. خان شیخون در زمان وقوع این حمله تحت تسلط تروریست‌های تحریرالشام قرار داشت و به همین جهت انگشت اتهام به سمت دولت سوریه نشانه رفت. این میان حساسیت جهان نسبت به وقوع حملات شیمیایی و هشدار جدی برخی کشورهای اروپایی و ایالات متحده مبنی بر تحمل‌نکردن بکارگیری این سلاح در جنگ داخلی سوریه، احتمال خودزنی تروریست‌ها برای مقصر نشان‌دادن دولت سوریه را همچون دم خروس پیش چشم ذهن‌های بی‌طرف جهان قرار داد. روسیه قطعنامه‌ای که خواستار تحقیق درباره این حمله شیمیایی شده بود را وتو کرد، اما دونالد ترامپ که مدت زمان زیادی از حضورش در کاخ سفید نمی‌گذشت، برای آن‌که خودی نشان بدهد، دستور حمله موشکی به پایگاه شعیرات را صادر کرد. این حمله با وجود گستردگی، تلفات و خسارت زیادی بر جای نگذاشت.   
فتح خان شیخون، مقدمه گشودن دروازه ادلب
حالا دو ‌سال پس از حملات شیمیایی به این شهر و پنج سال پس از تصرف آن توسط تروریست‌ها، خان شیخون بار دیگر به تصرف نیروهای دولتی درآمده و پرچم سوریه بر فراز ساختمان‌های دولتی و مخروبه آن باد می‌خورد. حمله به خان شیخون که از شهرهای کلیدی استان ادلب به شمار می‌رود، پس از بارها نقض عهد تروریست‌ها نسبت به رعایت آتش‌بس صورت پذیرفت و به‌رغم اعتراض‌های شدید و تهدیدات مکرر آنکارا که این روزها نقش پدرخوانده و دایه دلسوزتر از مادر را برای تروریست‌های استان ادلب بازی می‌کند، ارتش عربی سوریه حمله نهایی خود را متوجه خان شیخون کرده و این شهر را که در جنوب ادلب واقع است، پس از سال‌ها تحت حاکمیت دولت مرکزی درآورد. فتح خان‌شیخون به لحاظ استراتژیک یک موفقیت بزرگ برای دولت سوریه محسوب می‌شود، زیرا تسلط بر این شهر راه پاکسازی کامل حماه از وجود تروریست‌ را نیز میسر می‌سازد.
بهانه‌گیری ترکیه در سایه عزم جدی روس‌ها
بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه بعد از موفقیت عملیات نیروهای دولتی در خان شیخون با اشاره به نقش دولت ترکیه در حمایت و تجهیز تروریست‌های باقی‌مانده در استان ادلب، بر این نکته تاکید کرد که نهایتا اتفاقی که خواهد افتاد این است که سوریه یکپارچه شده و همه نقاط آن از دست تروریست‌ها خارج خواهد شد، حالا چه آنکارا خوشش بیاید یا نیاید! حمله ارتش سوریه به خان شیخون و حمایت روسیه از این اقدام را باید به نوعی کنار گذاشتن رودربایستی روس‌ها با ترکیه قلمداد کرد. ترکیه که طی دو‌سال اخیر باب مناسبات تجاری و نظامی قابل توجهی را با روسیه گشوده است، در سایه این مناسبات به امتیازگیری در زمین سوریه مشغول بوده و بارها در مقاطع حساس بازی را به نفع تروریست‌های تحت حمایت خود برگردانده است. اما این بار به نظر می‌رسد روس‌ها هم از طولانی‌شدن ماجرا خسته شده‌اند و ترجیح می‌دهند به قیمت دلخوری شریک جدیدشان هم که شده قضیه سوریه را فیصله دهند.