«ابدیت، نیستی، گذشته، ورطه‌های تاریك/ چه می‌كنید با روزهایی كه می‌بلعید/... ای دریاچه، صخره‌های گنگ، غارها، جنگل تيره/ كه زمان را با شما كاری نیست، یا كه غير از جوانی ارمغانی نیست/ برگيرید از این شب، برگيرید،‌ ای طبیعت زیبا/ لااقل خاطره‌اش را/ باشد كه در آرامشت، باشد كه در امواج خروشانت/ ای دریاچه زیبا، و در منظره پشته‌های دلنوازت/ و در صنوبرهای تيره‌ات، و در تخته‌سنگ‌های سركشَت كه واژگونند بر روی آب‌هایت/... تا هر آنچه می‌شنويم، هر آنچه می‌بینیم یا هر دمی كه فرومی‌بريم/ همه گویند: آنها یكدگر دوست داشتند.» متنی که خواندید بخشی از شعر معروف «دریاچه» سروده آلفونس دو لامارتین، شاعر شهیر فرانسوی است که 229‌سال پیش در چنین روزی، برابر 21 اکتبر 1790 میلادی به دنیا آمد. دو لامارتین در ادبیات و شعر فرانسه نامی بزرگ به شمار می‌رود، هرچند گاهی پیشه سیاسی‌اش از سابقه ادبی‌اش سبقت گرفته و بیشتر او را سیاستمداری نازک‌طبع معرفی می‌کنند تا شاعری که دستی هم در سیاست داشت. در کارنامه سیاسی دو لامارتین نمایندگی مجلس ملی فرانسه، عضویت در دولت موقت و رقابت انتخاباتی با ناپلئون سوم بر سر منصب ریاست‌جمهوری را می‌توان مشاهده کرد.