وقتی در‌سال 1988 میلادی انریکه کروز منتقد ادبی مشهور در مجله ‏Vuelta‏ که متعلق به اوکتاویو پاز، شاعر شهیر ‏مکزیکی بود، کارلوس فوئنتس دیگر غول ادبیات مکزیک را به دلیل سبک زندگی‌اش (فوئنتس طرفدار مارکسیسم بود، اما ‏زندگی‌ای اشرافی داشت) «چریک شیک» لقب داد، هیچ گمان نمی‌کرد این موضوع قرار است به چندین و چند‌سال رفاقت بین ‏پاز و فوئنتس پایان دهد! تا جایی که فوئنتس حتی بعد از مرگ او در مراسم تدفینش نیز شرکت نکرد. اما با این حال وقتی در ‏سال 2012 میلادی فوئنتس درگذشت، انریکه کروز او را درخشان‌ترین نویسنده قرن بیستم توصیف کرد. نویسنده‌ای که 91 ‏سال پیش در چنین روزی، برابر 11 نوامبر 1928 در پاناماسیتی (پدر او سفیر مکزیک در پاناما بود) به دنیا آمد و طی ‏بیش از نیم قرن فعالیت حرفه‌ای تعدادی از به یاد ماندنی‌ترین آثار دارای مُهر ادبیات آمریکای جنوبی را خلق کرد. فوئنتس با ‏این که به راه پدر رفت و دیپلماتی حرفه‌ای شد، اما هیچگاه از مهم‌ترین رسالتی که برای خود تعریف کرده بود یعنی «نوشتن» ‏یا به عبارت بهتر «نوشتن از مکزیک» دست نکشید. ‏