شهرام شهیدی طـــنــزنـویــس

«افسردگی؟ شیب؟ نفرمایید. اصلا شرایط جوری نیست که کسی احساس افسردگی کند.» اینها حرف من نیست. بگذارید از اول برایتان تعریف کنم. بنده برای ادای پاره‎ای توضیحات و کسب تکلیف خدمت دبیر صفحه رسیدم و گفتم: «لطفا بنده را از نوشتن عفو فرمایید.»
ایشان فرمودند: «برای چی؟ روزنامه بهتری پیدا کرده‌ای بگو من هم بیایم.» عرض کردم:  «نخیر. بنده قصد دارم به شغل شریف لبوفروشی روی بیاورم. »دبیر صفحه جواب داد:   «ببین شهیدی ناز نکن. تازه داره اخلاق هم دستمون میاد.» بنده پافشاری کردم و گفتم: «خب ما دو دیدگاه مختلف داریم.» جواب داد: «خالی نبند. تکذیب می‌کنم. تو کی خواستی چیزی بنویسی و ما گفتیم نه؟» مجبور شدم عرض کنم: «مثلا من می‎خواهم در مورد ایرلان‌های جهان تحقیقی کنم که...» ایشان گفت: «شهیدی ایرلاین میرلاین نه. یه چیز زمینی‌تر.» گفتم: «در مورد دانشگاه ...» گفت: «اوووو. بسه دیگه هی علم و دانش و دانشجو... شورش را درنیاور. یک موضوع ملموس‌تر باشه...» گفتم: «خب در مورد سیب زمینی...» جواب داد: «ببین معلومه ریگی به کفش داری. اگر منظوری نداری واقعا سیب‌زمینی سوژه مناسبی است.» گفتم: «در مورد هنرمندان و سلبریتی‎ها ...» نگذاشت حرفم تمام شود و گفت: «سلبریتی ملبریتی هم نه. البته همه شما در انتخاب سوژه آزاد هستید. اما من هم به‌عنوان دبیر صفحه آزادی‎هایی دارم که در رد سوژه‎های شما به کار می‌گیرمش.»
 گفتم: «بالاغیرتا مرا عفو فرمایید. من به خاطر این مسأله دچار افسردگی شده‎ام.» ایشان همان جمله اول را فرمودند: «افسردگی؟ شیب؟ نفرمایید. اصلا شرایط جوری نیست که کسی احساس افسردگی کند.» جواب دادم: «من به خاطر ابتلا به افسردگی، سیگاری شده‌ام.» این را که گفتم ایشان پاسخ داد: «همه‌اش داری نشر اکاذیب می‎کنی. مرد حسابی برعکس است. بیا اینجا این سایت را ببین. چی نوشته؟ نوشته طبق تحقیق پژوهشگران چی؟ سیگار کشیدن افسردگی می‎آورد. برعکسش که نیست؟ معنی این تحقیق این است که آدم‌ها اول افسرده نمی‎شوند که بعد سیگاری شوند. اول سیگاری می‌شوند بعد به خاطر سیگاری‌شدن افسرده می‎شوند.»
گفتم: «شما به من بگو اول مرغ بوده یا تخم‌مرغ؟»
گفت: «برای من فلسفه ملسفه نباف.» عرض کردم: «عزیزجان. من اول سیگاری نبودم. مدتی حالم بد شد، جوری که کنج خانه قنبرک می‎زنم و خیره می‎شوم به افق‌های دود. اینها علایم افسردگی نیست؟»
دبیر صفحه جواب داد: «نخیر اینها علایم اسکل‌بودن است، نه افسردگی. من به شما نصیحت می‎کنم به جای این کارها و مسخره‌بازی‌ها و ننه من غریبم بازی درآوردن‌ها بروی خانه استراحت کنی. دوای درد تو را این روانشناس‎ها نوشته‌اند. نیاز داری به محبت. باید طبق نظر روانشناسان بروی هفت هشت نفر را بغل کنی و احساس‌کنی کسانی دوستت دارند.»
گفتم: «اگر اجازه بدهید از شما شروع کنم.» دبیر صفحه با تندی گفت: «اه اه... برو ببینم خودت را لوس نکن.» گفتم: «اما از حرف‌تان فهمیدم سوژه مطلب فردا چی باشه. همین بغل‌کردن، ایده خوبی است.»
چپ‌چپ نگاهم کرد و گفت: «نچ. درست نمی‌شی انگار. مردحسابی همان افسرده باشی بهتره. سیگار بدم خدمتت؟ با این سوژه‌هات. با این دردسرهات.»