هدا عربشاهی، مترجم زبان ایتالیایی و روزنامهنگار که به تازگی نمایشنامه «بئاتریچهها» را ترجمه کرده است: «بئاتریچهها شامل ۶ مونولوگ کمدی زنانه است و در پایان هر مونولوگ یک شعر طنز مرتبط با آن وجود دارد که میتواند بین هر تکگویی بهصورت موسیقی زنده اجرا شود. مونولوگ اول از زبان بئاتریچه، محبوب و همراه دانته در سفر به بهشت در «کمدی الهی» روایتمیشود که استفانو بنی روایت امروزی و جدیدی از زندگی و خواستههای قلبی او را بیان میکند و با آنچه تاکنون درباره بئاتریچه میدانستیم، تفاوت دارد. بقیه شخصیتهای این مونولوگها هم به نوعی در ارتباط با بئاتریچه هستند و هر یک با زبانی استعاری جنبهای از شخصیت زنان را در گذر تاریخ و در جوامع مختلف به تصویر میکشند. از اینرو، این کتاب «بئاتریچهها» نامگذاری شده است.»
نازنین فراهانی، بازیگر سینما و تلویزیون: «دوست دارم نقشهایی را بازی کنم که هم خودم و هم بیننده باور میکنیم. کلیشه عصبانیام میکند. نمیخواهم بگویم دوست دارم نقش قاتل یا دزد را بازی کنم، اما میتوانم بگویم دوست دارم نقش قاتلی را بازیکنم که آنقدر درست تعریف شده باشد که مخاطب باورش کند؛ قاتلی که متفاوت از همه کلیشههایی است که تابهحال دیدهایم، کپینشده، پردازش و خلقشده است.»
جواد خاکسار حقانی، کارگردان نمایش «غمنومه وطن و تن»: «امسال به دلیل انصراف تعدادی از گروههای نمایشی، جشنواره با شکل و شمایل کاملا متفاوتی برگزار میشود و درواقع انگار شاهد برگزاری جشنواره تئاتر مناطق در تهران هستیم و همین مسأله باعث کمرونقشدن تئاتر شده است. معتقدم هر اثر هنری باید حرفی برای گفتن داشته باشد و هر هنرمندی میتواند انتقاد و اعتراض خود را از طریق اثرش بیان کند و گفتنیها را به تصویر بکشد. جشنواره تئاتر فجر از سالها قبل تریبونی قوی برای اهالی تئاتر بوده است، چون دیگر جشنوارهای به این وسعت و ابعاد در کشور برگزار نمیشود که همه هنرمندان تئاتر را دور هم جمعکند. درنهایت معتقدم هر هنرمندی باید حرفش را با اثرش بزند.»