امیرعباس ربیعی، کارگردان فیلم لباس شخصی: «لباس شخصی به معنای مصطلح جامعه، به نیروهای امنیتی گفته می‌شود که در ظاهر فعالیت‌شان مشخص نیست. در وهله نخست نام جذابی برای خودم بود و از این حیث که ما هم در فیلم یک موضوع امنیتی را دنبال می‌کنیم مرتبط با اثر است، اما جنبه‌های دیگری دارد که اگر بازگو کنم قصه لو می‌رود و دوست دارم مخاطب خودش با تماشای اثر به انتخاب این عنوان پی ببرد.»
حسین مسافر آستانه، داور بخش خیابانی سی‌وهشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر: «نمایش‌های خارج از استیج جشنواره جزو آثار چشمگیر این رویداد تئاتری هستند و مردم با وجود وضع و شرایط نامساعد آب و هوایی، مشتاقانه به دور گروه‌های اجرایی حلقه زده و تماشاگر و پیگیر آثار تا آخرین لحظه اجرا هستند. طی این سال‌ها نمایش‌های بخش خیابانی از رشد قابل توجهی برخوردار شده‌اند. در آثار نمایشی، ضمن دارا بودن ایده‌پردازی منطبق بر مسائل روز جامعه شاهد خلاقیت بالایی در کیفیت هنری هستیم.»
توماج دانش بهزادی، بازیگر تئاتر و سینما در سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر: «پرداختن به قصه‌های تاریخ معاصر لازمه و احتیاج سینمای امروز است و امیدوارم اجازه پرداختن به اتفاقات سیاسی، اجتماعی و تاریخی را به فیلم‌سازان این نسل بدهند و بگذارند آنها با فراغ بال به این موضوعات بپردازند، چرا که هم به نفع فضای سیاسی- اجتماعی ماست و هم به نفع سینما؛ برای من بازیگر، هرچقدر این دایره گسترده‌تر شود، لذت بیشتری به همراه دارد تا بخواهم مداوم یک فضای تکراری معاصر را در فیلم‌های آپارتمانی و خانوادگی تکرار کنم. امیدوارم به دلیل نبود حمایت کافی دست فیلم‌سازان در پرداختن به این موضوعات بسته نباشد و این اتفاق نیفتد. خودم این را دوست دارم و به نظرم به بازیگر کمک می‌کند تا از تخیل در این زمینه بیشتر بهره بگیرد و به نقاطی از درون خود دست یابد که از آنها غافل مانده است.»