[شهروند]   فیلم‌های «ریست یا تعارض»، «پدران» و «من می‌ترسم» در روز هشتم جشنواره در سینمای رسانه اکران شد و روز آرام و بی‌حاشیه‌‌ای را تا پیش از اکران فیلم «شین» به تهیه‌کنندگی شهاب حسینی و نشست خبری او رقم زد.
تعارض البته نخستین ساخته سینمایی محمدرضا لطفی، روزنامه نگار و منتقد سینمایی بود که حالا در مقام کارگردان در جشنواره است؛ فیلمی که کاملا متفاوت با فضا و فیلم‌های جشنواره بود. او در نشست خبری بعد از فیلم در ابتدای نشست با کنایه به برخوردهای دست‌اندرکاران فیلم‌ها با خبرنگاران گفت: «من از ‌سال ۷۸ کار نقد و روزنامه‌نگاری می‌کنم و مفتخرم از اینکه از جامعه روزنامه‌نگاری وارد عرصه سینما شدم. یکی از چیزهایی که در جشنواره دیده نمی‌شود، زحمت شماست و از شما می‌خواهم که به پرسشگری خود ادامه دهید.»
 او بعد از عوامل فیلم خواست که به احترام اصحاب رسانه بایستند و دست بزنند. لطفی درباره اینکه چرا اثرش به‌عنوان فیلم اول در جشنواره سی‌وهشتم فیلم فجر حضور دارد، گفت: «فیلم اول من «روایت ناپدیدشدن مریم» بود که با پروانه ساخت ویدیویی ساخته شد و برای من فیلم عزیزی است. معضل ما در جشنواره و سینما صدور پروانه ساخت ویدیویی و سینمایی است و باید حل شود. زمانی که برای آن فیلم درخواست پروانه دادم، پروانه ساخت ویدیویی برای آن صادر شد. این موضوع را به این دلیل متذکر شدم که بگویم ما برای فیلم «تعارض» نه‌تنها رانت نداشتیم، بلکه معضل هم داشتیم.» علی علایی منتقد حاضر در نشست هم درباره «تعارض» گفت: «من در ساختار فیلم نوعی بازیگوشی می‌بینم که لذت‌بخش است؛ به این دلیل که در راستای ساخته‌شدن جهان و فضای فیلم است. در ابتدا باید بدانیم در «تعارض» با یک فیلم سایکودرام مواجه هستیم که فوبیاها و آرزوهای کاراکتر مطرح می‌شود. در این فیلم با جهان‌های موازی مواجه می‌شویم. سینمایی که در بهترین حالت فرمی بتواند به اتفاق‌های موسیقی خودش را نزدیک کند، موفق خواهد شد. در سینما وقتی زمان می‌شکند، شبیه نت چهارم درموسیقی است. این فیلم را نوعی روان‌درمانی اگزیستانسیالیستی می‌دانم.»
فیلم پدران به کارگردانی سالم صلواتی هم قصه پسرانی بود که واسطه پدران‌شان روایت می‌شود: «ما در فیلم به واسطه پدران می‌خواهیم داستان پسران را نشان دهیم. من پدر هستم و یک پسر ۹ساله دارم. این فیلم قرار بود پنج‌سال قبل ساخته شود که اگر این اتفاق در آن زمان می‌افتاد، تأثیر بیشتری داشت؛ زیرا در آن زمان مسائل اجتماعی اهمیت بیشتری داشتند. سعی کردیم داستان را سرراست بیان کنیم، حتی اگر به آن نگاه تلویزیونی وارد شود. انتخاب نام «پدران» برای فیلم به خاطر پدرانی بود که در فیلم حضور داشتند.» سالم صلواتی در ادامه گفت: «ترکیب بازیگران، از بازیگران چهره در فیلم‌های کوتاه و تئاتر بود. اگر چیزی در فیلم اشتباه است، به علت تجربه کمِ من است و سعی می‌کنم در فیلم‌های بعدی تمام تلاشم را به کار بگیرم.»
فیلم «من می‌ترسم» اثر آخر بهنام بهزادی هم فیلمی اجتماعی بود که طی آن، به نقد استفاده از قدرت رسانه و فساد پرداخت. بهنام بهزادی، کارگردان فیلم هم در نشست خبری بعد از اکران آن گفت که تا به امروز به گیشه باج نداده ‌است ولی با این روند فعلی سینما شاید مجبور باشد به سمت آن نوع سینما هم‌ برود:  «معتقدم سینمای ما به چهره‌های جدید نیاز دارد و البته دلم می‌تپد که با بازیگران غیرحرفه‌ای کار کنم. بازیگران حرفه‌ای با همه مزیت‌هایی که دارند، ولی گاهی حتی عوامل پشت دوربین هم بابتش تغییر می‌کنند. البته در این فیلم خوشبختانه چنین مسأله‌ای نداشتیم. به نظرم الناز شاکردوست پتانسیل‌ و انگیزه زیادی در این کار داشت و باز هم دارد، تا در کارهای تجربی و مستقل حضور داشته باشد.»  به هرحال هر سه فیلم نشست‌های تقریبا آرام و بی‌سروصدایی داشتند اما در سانس آخر و بعد از اکران فیلم «شین» شهاب حسینی انتقادات تندی را درباره منتقدان و کسانی که در فضای مجازی فحش داده‌اند مطرح کرد.