در حالی به انتخابات فدراسیون فوتبال نزدیک می‌شویم که شما اگر علی دایی هم باشی و آقای گل جهان، در ‏حد ریاست فدراسیون شناخته نمی‌شوی. ظاهرا در بند اول اساسنامه فدراسیون نوشته شده: «ما یه اکیپی ‏درست کردیم که توش خیلی بهمون خوش می‌گذره، باید به هم قول بدیم که نذاریم یه غریبه، چه با شورت ‏ورزشی، چه بی‌ شورت ورزشی به داخل‌مون نفوذ کنه. ریاست فدراسیون هم که ارزشش از پرچم کرنر ‏واسه ما کمتره، اما بهتره یکی از خودمون این پرچم ضایع رو حمل کنه.» به همین دلیل است که اهالی فوتبال ‏نمی‌توانند به چند متری ریاست فدراسیون فوتبال هم برسند. نهایتا می‌توانند وارد ساختمان فدراسیون شوند ‏و وقتی چپ‌چپ نگاه‌شان کردند بگویند: «چیه؟ رد می‌شدم، اومدم آب بخورم.» دلیل اصلی این موضوع هم ‏این است که نامزدها برای تأیید صلاحیت باید امضای حداقل ده نفر از اعضای مجمع را جمع کنند. اعضای مجمع ‏هم که غیرتی، به هیچ غریبه‌ای اجازه ورود به مسائل خانوادگی را نمی‌دهند و سعی می‌کنند همه مشکلات را ‏به صورت درونی حل کنند. اصلا چه معنی دارد چهارتا غریبه که حالا یه زمانی پای‌شان هم به توپ خورده ‏بخواهند به زور وارد خانواده صمیمی این عزیزان شوند؟‎!‎