هادی حجازی‌فر: «من چند‌سال به واسطه فیلم‌هایی که بازی کردم، قضاوت شدم. فیلم‌هایی که بازی کردم برایم قابل احترام است. فکر می‌کنم نقش آدم‌هایی که با باور برای کشورشان زحمت کشیدند بازی کردم و هیچ مشکلی هم با آن ندارم. ولی این به معنای این نیست که اگر فردی امکان‌های دیگری دارد از او سلب یا دریغ شود.»
توماج دانش بهزادی بازیگر فیلم لباس شخصی: «وقتی فیلمنامه لباس شخصی را خواندم، با توجه به فیلمنامه بسیار قوی و سوژه ملتهب فیلم از بازی در «لباس شخصی» بسیار ترسیدم، چون به‌طورکلی بازی در فیلم‌هایی که مضمون سیاسی دارند کمی سخت است.»
رامین پرچمی از داخل زندان: «دوست دارم دوباره روی صحنه بروم، آزاد شوم و به سینما و تئاتر و تلویزیون برگردم. از اینکه فردا بگویند از داخل زندان و در کسوت یک زندانی آمده و تئاتر کار می‌کند نگرانی ندارم و نمی‌ترسم. برای اینکه دوباره به بازیگری برگردم و روی صحنه دیده شوم هر کاری انجام می‌دهم. دوست دارم آن رامین پرچمی راکه کشته شد با بازیگری در تئاتر دوباره زنده کنم. بگذار مردم بفهمند من در زندانم و چنین شرایطی دارم، شاید آدم‌هایی پیدا شدند و دستم را گرفتند و بلندم کردند.»
اکبر عالمی: «محبوبیت تلویزیون به برنامه‌های زنده است. پخش مستقیم یا پخش زنده نوعی نشاط و انرژی ظاهری و باطنی دارد و دو سمت گوینده و شنونده خود را همدل می‌کند. معتقدم یک شبکه تلویزیونی محبوب، شبکه‌ای است که برنامه‌های پخش مستقیم خود را بیشتر کند و فقط فیلم و سریال‌ها، آثاری باشند که از پیش تولید شده باشد. تلویزیون امروز برای اینکه بتواند محبوبیت خود را به اندازه 70سال پیش که در اوج بود برساند، باید پخش برنامه‌های زنده را بیشتر کند.»