محمد رحمانیان، نویسنده و کارگردان تئاتر: «قدری از تئاتر دور افتاده و تعدادی از مخاطبان خود را از دست داده‌ام، همچنین با بخش بزرگی از مخاطبان احساس غریبگی می‌کنم، چون بعضا صحنه‌های دردناکی را می‌بینم که مخاطبان به آنها می‌خندند. این نمایش ۱۵۰ دقیقه است و امیدوارم مخاطبان به دیدن آن بیایند و بتوانیم مجددا با هم ارتباط برقرار کنیم. از ۳۸سال دوران کاری ۱۸سال ممنوع‌الفعالیت بودم و سال ۷۶ هم این حرف را زدم که جنس مخاطبان امروز را نمی‌شناسم.»
جلال مقامی، دوبلور کهنه‌کار ایرانی: «قصد برگشتن به دوبله را ندارم. مثل قبل نیستم و چهار‌سال است پایم را در استودیوها نگذاشته‌ام. صدایم وقتی دچار مشکل شد، نتوانستم دیگر کار کنم؛ البته حالا شرایط صدایم کمی بهتر شده است، ولی آن‌قدری که بروم و از صبح تا شب با این ترافیک، اصلا نمی‌توانم! دیگر به شرایط عادت و خودم را بازنشسته کرده‌ام.»
شهریار عباسی، نویسنده کتاب‌های «دختر لوتی» و «بازیگوش»: «عدالت در تبلیغات کتاب هیچ‌وقت رعایت نمی‌شود. ممکن است کاری خوب باشد، اما وضع ناشر، نویسنده و فضای جامعه به‌گونه‌ای باشد که معرفی نشود، اما کتابی هم حقش نباشد، ولی به علت تبلیغ دیده شود. خواننده باید تلاش کند منابع تبلیغی مطمئن را پیدا کند. او باید بداند دنبال چیست و زمانی که فهمید چه می‌خواهد، از منابع مطمئن اطلاع درستی پیدا و به آن منبع اعتماد کند و تبلیغات آن را جدی بگیرد.»