[شهروند] با بالاگرفتن زمزمه‌های برگشت کارگران به محیط‌های کاری و گفتن از بایدها و نبایدها، فعالان این حوزه از نگرانی‌هایی می‌گویند که سلامت‌ و امنیت شغلی کارگران را تهدید می‌کند. آنها می‌گویند کارگران کارگاه‌های کوچک در حال بازگشت به کارند و این یعنی دوبرابر شدن خطر برای آنها. علی خدایی، فعال کارگری، نبود امنیت شغلی کارگران قرارداد موقت و روزمزد را مسائلی قدیمی می‌داند و  به «شهروند» می‌گوید:   «نبود امنیت شغلی مسأله همیشگی کارگران قراردادموقت بوده و با شیوع کرونا این نگرانی وجود دارد که با حاضرنشدن در محیط کارشان، شغل‌شان را از دست بدهند.»  شیوع کرونا و واهمه همه‌گیر شدن و بالا رفتن آمار مبتلایان منجر به تصویب و تدوین پروتکل‌ها و دستورالعمل‌هایی برای تأمین سلامت شهروندان شد؛ پروتکل‌هایی که هنوز در میزان اجرایی و الزام‌آور بودن‌شان تردیدهایی وجود دارد. خدایی با اشاره به اینکه پروتکل‌هایی برای حفظ سلامت کارگران به کارگاه‌ها و کارخانجات ابلاغ شده‌اند، می‌گوید:  «پروتکل‌هایی ابلاغ شده‌ اما متأسفانه گزارش‌های کارگاه‌های کوچک از اجرایی‌نشدن آنها خبر می‌دهند. البته بعضی از کارگاه‌های تولیدی و صنعتی در دوران کرونا و تعطیلی مراکز مختلف برای تأمین نیازهای اولیه مردم به فعالیت‌شان ادامه می‌دادند.» این فعال کارگری نگرانی عمده این روزها را اجرا و نظارت پروتکل‌های ایمنی و بهداشت در کارگاه‌های کوچک می‌داند: «نگرانی دیگر امنیت شغلی کارگران است. با وجود شرایط حاکم کارخانجات با کمبود مواد اولیه مواجه‌ هستند، نگرانی‌ای که امید است دولتمردان راهکارهای لازم را برای برون‌رفت از آن ارایه بدهند. با بازگشایی بسیاری از کارخانجات گرفتن بحث تست‌های مختلف از کارگران و اجرای شیوه‌نامه‌ها در کارخانجات مطرح شده است؛ شیوه‌نامه‌هایی که اجرایی‌شدنش در کارخانجات بزرگ محتمل‌تر به‌ نظر می‌رسد تا کارگاه‌های کوچک.» به گفته خدایی امکان چانه‌زنی در کارگاه‌ها برای کارگران صفر‌درصد است: «امنیت شغلی در شرایط عادی بازار اهرمی روی کارگران بوده تا به حق و حقوق قانونی‌شان نرسند، حالا با موج بیکاری و درگیری دستگاه‌های مختلف با کرونا نظارت بر مسائل کارگران کاهش یافته و نمی‌توان روی قدرت چانه‌زنی آنها حساب کرد؛ حتی در کارگاه‌هایی که تشکل‌های کاری‌ دارند، این قدرت چانه‌زنی 100درصد نیست.»