محمدصادق جوادی حصار نماینده اسبق مجلس
پس از یکدست شدن مجلس و روی کارآمدن منتقدان اصلی دولت روحانی در مجلس یازدهم، رابطه دولت و مجلس در سال پایانی ریاستجمهوری روحانی چگونه پیش خواهد رفت؟ از یک سو رقیب روحانی در انتخابات مهمترین گزینه ریاست مجلس است و از سوی دیگر نمایندگان نزدیک به احمدینژاد بهصراحت اعلام کردهاند که هدفشان در مجلس «برکناری رئیسجمهوری» است. اگر بخواهیم به اجمال در اینباره صحبت کنیم باید بگوییم که چون اجتماع مخالفان و منتقدان دولت را در مجلس یازدهم داریم چالش و ابهام بین مجلس و دولت قطعا پیشبینیپذیر و طبیعی خواهد بود. اما نکته اصلی اقدامات و سطح این چالش بین دولت دوازدهم و مجلس یازدهم است. باید به این مسأله توجه کرد که مجلس اصولگرا چه اقداماتی در این چالش انجام میدهد. مهمترین مسألهای که مخالفان و منتقدان دولت در مجلس یازدهم باید به آن توجه کنند متشنجنکردن وضع عمومی کشور در شرایط فعلی است. این یک ضرورت برای همه نمایندگان مجلس یازدهم خواهد بود.
بخشی از منازعه سیاسی به داخل مجلس و روابط نمایندگان بازمیگردد؛ برای مثال تعیین ریاست مجلس یا انتخاب روسای کمیسیونهای مختلف مجلس که چالشی داخلی است و فکر نمیکنم در رابطه با دولت این موضوعات تأثیرگذار باشد. اما به طور کلی و در رابطه مجلس و دولت میتوان پاسخ را در رفتار خود دولت طی سالیان گذشته یافت. به نظر من، دولت روحانی تا همین جا هم نشان داده که چالش جدی با جناح راست یا اصولگرا ندارد و از این منظر هم همیشه مورد نقد حامیان اصلاحطلب خود قرار گرفته است. بنابراین شرایط پیش روی مجلس و دولت طوری نخواهد بود که انتظار رفتارهای غیرمنتظره داشته باشیم. هر چند قطعا چالشهایی بین مجلس و دولت وجود خواهد داشت؛ اما این چالشها در سطح هماهنگی مدیران وزارتخانهها خواهد بود. به هر حال بخشی از این چالشها هم برای تغییراتی است که با چشمانداز انتخابات ریاستجمهوری آینده خواهد بود و این مسألهای است که احتمالا مجلس سعی میکند در آن تأثیرگذار باشد.
از این منظری که شرح دادم، به نظر نمیرسد که ایدههای تند برخی از گروههای سیاسی حاضر در مجلس مانند برکناری رئیسجمهوری محقق شود. من فکر نمیکنم که کلیت نظام با چنین اقداماتی موافق باشد و درنهایت بعید میدانم که مجلسی که تشکیل میشود سر ناسازگاری با سیاستهای کلان کشور داشته باشد؛ سیاست کلانی که به نظر من شامل تثبیت موقعیت چهارساله ریاستجمهوری نیز میشود.