137 سال پیش در چنین روزی، برابر 26 می ‌1883 میلادی، عبدالقادر الجزایری، فرمانده نیروهای مقاومت الجزایر بر ضد اشغالگران فرانسوی در 75 سالگی درگذشت. او که در زمره امرا و علمای عرب بود در برابر حمله قوای اشغالگر فرانسه قیام کرد و از سال 1832 تا 1847 میلادی کوشید تا آنان را از سرزمین مادری خود بیرون کند. پیروزی‏های ابتدایی عبدالقادر باعث شد تا فرانسوی‌ها به امضای قرارداد صلح با او تن بدهند. اما در پی کارشکنی اشغالگران، عبدالقادر در 18 نوامبر 1839 میلادی دومین دور مبارزات آزادی‏خواهانه خود را با ۵۰ هزار سرباز سواره و پیاده آغاز کرد. مبارزات او بیش از 15 سال به طول انجامید که نتیجه آن تحلیل رفتن نیروهایش بود. وقتی سلطان مراکش و امیر تونس نیز از یاری او خودداری کردند، عبدالقادر شکست خورد و تسلیم شد. او در سال ۱۸۵۳ میلادی به دمشق تبعید و مقرر شد تا باقی عمر دیگر به الجزایر باز نگردد.  

71 سال پیش در چنین روزی، برابر 6 خرداد 1328 خورشیدی،
میرزا محمدخان قزوینی، ادیب و پژوهشگر نامی در تهران درگذشت. علامه قزوینی از محضر درس بزرگانی چون آیت‏الله شیخ فضل‌الله نوری، میرزاحسن آشتیانی، شیخ‌هادی نجم‏آبادی، سیداحمد ادیب پیشاوری، محمدمهدی قزوینی و ذكاءالملك فروغی بهره‌ها برده بود. او در سال 1283 خورشیدی به دعوت برادر خود میرزا احمدخان به انگلستان، فرانسه و آلمان رفت و با مستشرقانی چون «هانری ماسه»، «ادوارد براون» و «ولادیمیر مینورسكی» به همكاری پرداخت. محمد قزوینی در سال 1318 خورشیدی و در پی شعله‌ور شدن جنگ جهانی دوم در اروپا، بعد از 36 سال به ایران بازگشت. تمام اوقات او در ایران صرف مطالعه و تحقیق و تصحیح متون کهن شد که تصحیح دیوان حافظ یکی از یادگار‌های این دوره است. علامه قزوینی در حرم شاه‌عبدالعظیم(ع)، کنار مزار ابوالفتوح رازی به خاک سپرده شد.