طیبه رسول‌زاده طنزنویس
شاید وقتی میکروفن صداوسیما را جلوی حلق‌تان بگیرند و از شما بپرسند چرا درس می‌خوانید؟ اولین جوابی که به ذهن‌تان برسد این باشد که «می‌خواهم به مملکتم خدمت کنم».
خودتان بهتر می‌دانید که این مملکت به اندازه کافی خدمتگزار دارد که حتی با معدل ۱۲ هم در بالاترین پست‌ها خدمت کنند. خودشان هم نباشند بچه‌هایشان که نمرده‌اند. پس دیگر به امثال شما نیازی نیست.
اگر واقعیت را بخواهید، درواقع مملکت خیلی هم موافق نیست که شما باسوادها به آن خدمت کنید. یک نگاه به وضعیت‌تان بیندازید. کلی زحمت کشیده‌اید و خون دل خوردید و هفت صبح بیدار شدید و معلم و غرغرهایش را تحمل کرده‌اید که بروید درس بخوانید. کلی خودتان و خانواده‌تان را در سختی و خرج و دردسر انداخته‌اید تا به کنکور برسید. بعد مسئولان هی کنکور را عقب انداخته‌اند، هی عقب انداخته‌اند تا کرونا پیک خودش را بزند و به نقطه اوجش برسد، آن‌وقت کنکور برگزار کرده‌اند.
اگر تا الان فکر می‌کردید که کنکور غول مرحله آخر است اشتباه می‌کردید. غول مرحله آخر درواقع زنده بیرون آمدن از کنکور است. خیلی هم خوشبین نباشید که رعایت می‌کنید و ماسک می‌زنید و معتادها نمی‌گیرند. شما قرار است چهارساعت در یک ساختمان مسقف با چندصد نفر دیگر بنشینید. حالا اگر خودشان یا خانواده‌شان کرونا نداشته باشند و در فرم خوداظهاری‌شان ناقل بودن را مخفی نکرده باشند، توی مسیر رسیدن به کنکور از یکی گرفته‌اند. کافی است در صفی که برای تشخیص هویت تشکیل می‌شود کنارشان بایستید. از این مرحله به سلامت هم عبور کنید، یکی دو نفر در کمین‌تان هستند که شما را بازرسی بدنی کنند. با این کار اگر یک نفر یک ویروس توی جیبش هم مخفی کرده باشد، بازرس‌ها آن را بیرون می‌کشند و به تک‌تک متقاضیان می‌دهند. حالا فکر کنید خیلی خوش‌شانسید و از بازرس چیزی نگرفتید، با رویش ناگزیر ویروس بر بطری آب و تی‌تاپ‌ها چه می‌کنید؟ از خوراکی‌ها هم چیزی بر ندارید باز امکان دارد دست‌تان به صندلی و دسته‌اش بخورد. یعنی طی چهارساعت یک بار ماسک‌تان را کنار نمی‌زنید تا دست توی دماغ‌تان کنید؟
می‌بینید که خیلی شانسی برای زنده ماندن ندارید. پس خودتان را آزار ندهید که تست‌ها را درست بزنید یا سوال اشتباه، امتیاز منفی دارد. بگذارید روز‌ها و ساعات پایانی زندگی‌تان با شادی طی شود. در این شرایط حسینی‌بای هم جرأت نمی‌کند از خانه بیرون بیاید و گزارش تصویری از متقاضیان کنکور بگیرد. پس خیلی امیدوار نباشید که خاطره‌ای از شما به یادگار بماند و تلویزیون تصاویر اسلوموشن لبخند زدن‌تان را روی آهنگ «عجب رسمیه رسم زمونه» پخش کند. با این وضع اگر کرونا گرفتید تقصیر خودتان است. بعدا گول مسئولان نیندازید. این عزیزان دیگر با چه زبانی به شما بگویند باسواد نشوید؟ کدام تحصیلکرده‌ای را دیده‌اید که آدم موفق و پردرآمدی باشد؟ این دکتر‌ها و مهندس‌هایی که الان به جایی رسیده‌اند، از اول دکتر و مهندس نبودند. اینها مسئولیت‌شان را که گرفته‌اند چند ماه به خودشان و زن و بچه‌شان سختی داده‌اند تا پول مدرک‌شان را جور کنند. هیچ آقازاده‌ای را می‌شناسید که به خاطر تحصیلاتش مورد توجه قرار گرفته باشد؟هنوز هم دیر نشده. بیایید از دادن کنکور و ادامه تحصیل منصرف شوید. تا دل‌تان بخواهد دانشگاه‌های پولی هستند که شما را جذب کنند. مدرک دانشگاه معتبر هم برای کار روی تاکسی، تایپ پایان‌نامه، منشی شدن، ادمین پیج شدن، دابسمش یا ویدیو سمی ساختن، مدیر شدن، رئیس دیوان محاسبات شدن، نماینده شدن، کتک زدن دیگران در شرایط بحرانی، کارگردانی، بلال فروشی و ... شرط نیست. درواقع تحصیلات شما مثل خود شما برای هیچ‌کس اهمیت ندارد.