مهدی احمدی بازیگری که در پنج فیلم خسرو سینایی بازی کرده است: «بسیاری از آثار این فیلمساز با بی‌توجهی روبه‌رو بود و با بی‌مهری‌هایی در سینما مواجه شد که یادآوری‌ آنها هم ناراحت‌کننده است. «جزیره رنگین» آخرین کار من در فیلمی از آقای سینایی و «عروس آتش» مهم‌ترینش بود اما مهجورترین کار «در گفت‌وگو با سایه» بود که به نوعی دچار مشکل شد؛ چون کسانی که طرفدار صادق هدایت بودند با فیلم برخورد خوبی نداشتند و از آنجا که اکران خوبی هم نداشت خیلی کمتر دیده شد، گرچه اصولا فیلم‌های آقای سینایی هیچ‌کدام اکران خوبی نداشتند، حتی «عروس آتش» که‌ فیلم بسیار مهمی بود. مسأله فقط اکران نبود و این بی‌توجهی از اساس درباره فیلم‌های ایشان وجود داشت؛ یعنی مشکلی که آقای سینایی با فضای هنری حاکم داشتند، این بود که انگار نادیده‌گرفتن ایشان باب شده بود و این موضوع در طی سال‌هایی که ایشان کار می‌کرد دیده می‌شد.»
 
 کیومرث پوراحمد، کارگردان: «آقای سینایی که اهل موسیقی هم بود دو، سه فیلم خیلی خوب داشت مثل «در کوچه‌های عشق» که خیلی شاعرانه بود یا «عروس آتش» که فیلم بسیار مهمی بود. او آدمی فرهیخته و فرهنگی بود که البته ممکن است خیلی‌ها این ویژگی‌ها را داشته باشند ولی آقای سینایی در کنار اینها یک صفت بسیار بارز دیگر هم داشت که آن هم انسانیت بود. او انسان بود و این چیزی است که این روزها خیلی نایاب شده است. من با ایشان زیاد نزدیک و صمیمی نبودم ولی در سفری با هم همراه بودیم و در این حد ایشان را شناختم که سینه‌ این مرد از کینه و بغض و نفرت به کلی خالی بود. او سرشار از مهر و مهرورزی بود و عاشقانه و مهرورزانه بدون بخل و تنگ‌نظری با اطرافیانش و سینما برخورد می‌کرد. انسان بسیار شریفی بود که برای ساخت فیلم‌هایش اهل دو دوزه بازی و کلاه‌گذاشتن بر سر دیگران نبود.»
 
 امیر دژاکام، نویسنده و کارگردان تئاتر: «پیشنهاد تولید تله‌تئاتر طرح بسیار خوبی است چون با این کار هنرمندان تئاتر درگیر فعالیت و کار می‌شوند و از لحاظ اقتصادی نیز به بچه‌هایی که در این دوران بیکار بوده‌اند و دستمزدی دریافت نکرده‌اند، کمک می‌شود. تولید تله‌تئاتر علاوه‌بر کمک اقتصادی باعث کمک فرهنگی هم به علاقه‌مندان هنرهای نمایشی می‌شود و تا پیدا‌شدن و تولید واکسن کرونا می‌تواند به‌عنوان یک مسکن عمل کند. مهم‌تر از همه این است که ایجاد اشتغال برای هنرمندان از طریق تله‌تئاتر می‌تواند به آنها کمک روانی کند چون کارکردن فرد را می‌سازد و هر شخصی چه زن و چه مرد بعد از مدتی کار‌نکردن دچار افسردگی می‌شود که همین مسأله می‌تواند تبعات جبران‌ناپذیری برای جامعه در بر داشته باشد.»