شاید بتوان گفت که امسال موفق‌ترین فیلم ایرانی فستیوال ونیز «دشت خاموش» ساخته احمد بهرامی بود- که جایزه بهترین فیلم بخش «افق‌ها» را به ‌دست آورد. کارگردان این فیلم حضور فیلمش را در ونیز امسال یک حضور موفق می‌داند: «ما سه جایزه گرفتیم؛ جایزه اتحاد ملی ایتالیا، جایزه فیپرشی که فدراسیون بین‌المللی منتقدان سینما اهدا می‌کند و ‌سال گذشته هم به «افسر و جاسوس» رومن پولانسکی رسید و جایزه بهترین فیلم بخش افق‌ها».
احمد بهرامی بازخوردهای منتقدان را نسبت به فیلمش مثبت می‌داند: «بعد از نمایش اصلی فیلم در کاخ جشنواره شاید بیش از سه‌دقیقه همه تماشاچیان ایستاده برای ما دست زدند. همه ما فیلمسازان همیشه این دغدغه را داریم که کسی حین نمایش فیلم، سالن را ترک نکند و از این منظر خوشحال بودیم. ضمن اینکه بعد از نمایش فیلم ابتدا منتقدان ایتالیایی و بعد منتقدان فرانسوی و... درباره فیلم نقدهای خوبی نوشتند، مردم هم استقبال خوبی کردند. امتیازهایی هم که به فیلم ما می‌دادند، خیلی بالا بود. در واقع استقبال از فیلم بیش از تصورمان بود. 80‌درصد از منتقدان حاضر در ونیز به ما ۴ ستاره و برخی هم ۵ ستاره دادند، رسانه‌های ایتالیایی هم به گفت‌وگو با ما پرداختند، به‌طوری که این استقبال برای ما خوشحال‌کننده و بیش از تصورمان بود؛ چون انتظار نداشتیم تا این حد با فیلم ارتباط برقرار کنند.»
رسانه‌های ایرانی نوشته‌اند احمد بهرامی که در مراسم اختتامیه حاضر نبود، در پیامی به جشنواره تحریم‌های اقتصادی سال‌های اخیر را محکوم کرده است. درست مثل مجید مجیدی و شهرام مکری که آنها نیز درجشنواره ونیز درباره تحریم‌ها سخن گفتند. حالا این کارگردان در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر از مواضع خود علیه تحریم در اختتامیه این رویداد بین‌المللی دفاع می‌کند: «ما همه در یک خانواده زندگی می‌کنیم و خانواده بزرگی به نام ایران را تشکیل داده‌ایم. اگر مشکلی هم وجود دارد، منِ فیلمساز، شمای خبرنگار، آهنگر، نجار، همه و همه باید دست به دست هم دهیم و مشکلات‌مان را حل کنیم. متأسفانه برخی از دوستان بعد از ویدیوی من در جشنواره فیلم ونیز، کامنت‌های بدی برای من نوشتند که چرا درباره تحریم‌ها صحبت کردی؟ مگر درکشور خودمان مشکل نداریم؟ واقعیت این است که من هم این موضوعات را می‌فهمم، من هم درک می‌کنم، من هم مشکل دارم، من هم با این گرانی‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنم، اما نکته بزرگ‌تر این است که در این مملکت خودمان باید به داد خودمان برسیم. من هم به رفتار خیلی از مدیران و مسئولانی که کار می‌کنند، نقد زیادی دارم؛ چراکه با رفتارهایشان ما را گرفتار کرده‌اند، ولی جای گفتن این حرف‌ها در میان خودمان و در رسانه‌های خودمان است. طرح این مسائل در تریبون‌های خارجی دردی از ما دوا نمی‌کند، ضمن اینکه نظر کلی من درباره تحریم‌ها همان است که در آن ویدیو گفتم».
کارگردان برگزیده بخش «افق‌ها»ی ونیز می‌افزاید: «این تحریم‌ها واقعا ناعادلانه است و فقط فشار مضاعف روی مردم می‌آورد و هیچ سودی برای کشورها و مردمان دیگر ندارد، به جز ترامپ که از این تحریم‌ها استفاده می‌کند. تحریم یک مسأله سیاسی است و به مردم و بیماران کشور ما ربطی ندارد اما مردم ما از تحریم و نبودِ داروها رنج می‌برند. بنابراین من ترجیح دادم درباره این مسأله صحبت کنم تا بدانند که ملت ایران از تحریم در مشقت هستند. چرا باید چنین تصمیمی بگیرند؟ مگر راه‌حل دیپلماتیک وجود ندارد؟ مگر برجام برای این مسأله نوشته نشد؟ آنها می‌توانستند پایبند باشند. من اصلا آدم سیاسی نیستم و هیچ‌وقت هم پست سیاسی نمی‌گذارم، ولی به نظرم حق با ملت ایران است و تحریم‌ها درست و عادلانه نیست».