[شهروند] از امروز تنها 310 روز تا آغاز المپیک توکیو در تابستان سال 2021 باقی مانده است. اگر وضع فعلی را با سال گذشته در چنین موعدی مقایسه کنیم، به هیچوجه جو را المپیکی نمیبینیم. سال قبل که فکر میکردیم المپیک در سال 2020 برگزار میشود، شور و هیجان خیلی بیشتر در میان ورزشکاران و حتی مسئولان وجود داشت، گویا کرونا همه اتفاقات خوب را با خود برده و در ایران شاید بیش از حد باعث بیخیالی فدراسیون و حتی برخی ورزشکاران مطرح شده است. اگر نگاهی به وضع فعلی ستارههای ورزش کنیم که سال آینده امیدهای ایران در المپیک توکیو برای کسب مدال هستند، چیزی جز سردرگمی، بلاتکلیفی و بیانگیزگی در آنها نمیبینیم. این یک اتفاق نگرانکننده در فاصله حدود 10 ماه مانده تا بزرگترین رویداد ورزشی جهان است که گویا برگزاری آن با وجود شیوع ویروس کرونا در سراسر دنیا قطعی شده و قرار نیست از این پس مسألهای درباره لغو المپیک بررسی شود.
المپیکیها به حال خود رها شدند؟
از میلاد وزیری در تیراندازی با کمان بگیر تا تیمهای ملی بسکتبال و والیبال و البته ستارههای کشتی و وزنهبرداری، به نظر میرسد تنها بلاتکلیفی نقطه مشترک آنهاست. با اینکه بعد از شیوع ویروس کرونا در ایران هم کمیته ملی المپیک، وزارت ورزش و فدراسیونها تصمیم به تعطیلی اردوها گرفتند، اما روند بازگشاییها با تأخیر زیادی صورت گرفت و در همان مدت قرنطینه هم اقدام خاصی برای کنترل وضع المپیکیها صورت نگرفت. ورزش ایران تاکنون 51 سهمیه المپیک در رشتههایی همچون تیراندازی با کمان، بسکتبال، والیبال، دوومیدانی، بوکس، شمشیربازی، تیراندازی، کاراته، تکواندو، دوچرخهسواری و کشتی کسب کرده است و قطعا کنترل این تعداد ورزشکار و حتی آنهایی که شانس کسب سهمیه المپیک در آینده هستند، چندان سخت نبود. تصور کنید کمیته ملی المپیک میتوانست در یک محیط قرنطینه برای چند دوره طولانیمدت ورزشکاران المپیکی و مربیان آنها را وارد اردو کند. بارها هم این بحث را رسانهها، مربیان و کارشناسان مطرح کردند، اما تنها اقدامی که کمیته ملی المپیک برای حفظ آمادگی المپیکیها انجام داد، برگزاری کمپهای مجازی تمرینی و ارسال برخی اقلام برای ورزش به خانه ورزشکاران بود. به نظر میرسد در 6، 7 ماه اخیر المپیکیها کاملا به حال خود رها شدهاند و الان فقط در برخی از رشتهها این نفرات به صورت منظم زیر نظر کادر فنی تمرین میکنند.
حسن یزدانی و دوستان؛ در انتظار لیگ کشتی
کشتی ازجمله رشتههایی بود که خیلی دیر و با اصرار زیاد فدراسیون مجوز فعالیت گرفت. با این حال فدراسیون ترجیح داده فعلا اردویی برای تیمملی برگزار نکند و برنامهریزی برای برگزاری لیگ را در دستور کار قرار داده است. حسن یزدانی که از لیگ سال گذشته دیگر در هیچ رقابتی روی تشک نرفته است، قطعا امید اصلی کاروان ورزش ایران در المپیک توکیو برای کسب مدال طلاست، اما آیا کسی میداند وضع آمادگی او این روزها چگونه است؟ این نابغه جویباری که قبل از جام باشگاههای جهان در پاییز سال 98 مصدوم شد و پای خود را به تیغ جراحان سپرد، در ماههای اخیر مثل دیگر کشتیگیران سعی کرده با انجام تمرینات بدنسازی آمادگی بدنی خود را تا حدودی حفظ کند، اما موضوع نگرانکننده استارت کشتیگیران کشورهای رقیب در چند ماه گذشته است. روسیه، آمریکا و دیگر کشورهای صاحبنام کشتی مدتی است تمرینات خود را از سر گرفتند. باید دید حسن یزدانی در بازگشت به تشک در لیگ کشتی چه آمادگی از خود نشان میدهد. آیا او همان کشتیگیر فوقالعاده قبل از مصدومیت خواهد شد یا اتفاقات ناامیدکنندهای در راه است؟
احسان حدادی؛ درگیر خار پاشنه!
ستاره دوومیدانی ایران که تکمدال این رشته را در تاریخ المپیک هم بر گردن آویخته، این روزها به جای برگزاری تمرینات سفت و سخت برای المپیک، بیشتر به فکر عمل خار پاشنه است! با اینکه ابتدا اعلام شد قهرمان پرتاب دیسک ایران قرار است برای انجام این عمل به آلمان برود، اما با جوی که علیه او ایجاد شد و مخالفتی که کمیته ملی المپیک داشت، احسان در ایران ماند. این روزها حدادی بدون مربی و با همان خار پاشنه به کار خود ادامه میدهد و خیلی هم خبری از برنامهریزی برای موفقیت او نیست. این درحالی است که کمیته المپیک همواره حدادی را در فهرست ورزشکاران دارای شانس برای رفتن روی سکوی المپیک دانسته، اما اوضاع این روزهای احسان خیلی نشانی از یک قهرمان المپیک ندارد.
وزنهبرداری؛ خبری از ستارهها نیست
یکی دیگر از رشتههای مدالآور ایران در تاریخ المپیک وزنهبرداری بوده که در توکیو هم با وجود یکی مثل سهراب مرادی یا کیانوش رستمی جزو شانسهای مسلم کسب مدال طلاست. این دو قهرمان طلایی المپیک ریو که حالا هموزن شدهاند و فقط یکی از آنها میتواند به توکیو سفر کند، در سکوت خبری به کار خود ادامه میدهند. البته فدراسیون وزنهبرداری گویا علاقهای به برگزاری اردو ندارد و به شکل عجیبی وزنهبرداران را رها کرده. همین موضوع باعث شده تا حاشیههایی برای یکی از پدیدههای این رشته هم به وجود بیاید. علی داوودی که شانس اصلی رفتن به المپیک در دسته فوق سنگین است، این روزها به خاطر برخی مسائل مطرحشده در فضای رسانهای و مجازی ناراحت است؛ اگرچه کسی وضع رکوردی او را به درستی نمیداند.
بسکتبال و والیبال در بلاتکلیفی محض
دو تیم المپیکی ایران ماههاست که بدون سرمربی هستند و برنامهای برای برپایی اردو یا مسابقه تدارکاتی هم نداشتند. با اینکه قرار بود بسکتبالیستها با سرمربیگری مهران شاهینطبع و والیبالیستها با سرمربیگری ایگور کولاکوویچ در المپیک توکیو 2020 حاضر شوند، با تعویق یکساله این مسابقات فدراسیونهای مربوط تصمیم به تغییرات گرفتند. در والیبال که پروسه انتخاب سرمربی به شکل عجیبی طولانی شده و این روزها داورزنی و همکارانش مشغول رایزنی و مذاکره با مربیان خارجی مدنظر خود هستند. در بسکتبال هم گویا رئیس فدراسیون تمایلی به ادامه همکاری با شاهینطبع ندارد و میخواهد یکی دیگر از مربیان ایرانی را جانشین او کند. این دو تیم هنوز هیچ برنامهای برای آمادهسازی خود جهت حضور در المپیک نداشتند و حتی برخی از ستارههایشان وضع بلاتکلیفی دارند.
تیراندازی و تکواندو؛ منظمترینها در راه المپیک
بعد از شیوع ویروس کرونا تیراندازی اولین رشتهای بود که اردوهای خود را استارت زد. این تیم با سرمربیگری الهام هاشمی چند مرحله اردو را پشتسر گذاشته و خیلی منظم با حضور 6 ورزشکار المپیکی خود تمریناتش را پیگیری میکند. به نظر میرسد با این برنامه میتوان به موفقیت تیراندازان در توکیو امیدوار بود. از سوی دیگر، تکواندو هم که در بخش مردان دو سهمیه کسب کرده و در بخش زنان به دنبال کسب سهمیه است، بعد از مدتها پیگیری برای استارت اردوها، این روزها اردوی تیمملی را به صورت قرنطینه برپا کرده است. با اینکه تکواندوکاران هنوز اطلاع دقیقی از تاریخ رویدادهای پیشرو ندارند، اما فدراسیون تصمیم گرفته نفرات المپیکی را زیرنظر داشته باشد و آنها را وارد اردو کرده تا آمادگیشان به حالت سابق بازگردد.
المپیکیهایی که نباید فراموش شوند
حسن تفتیان که در دوی صد متر سهمیه المپیک را کسب کرده، یکی از ورزشکاران فراموششدهای است که صدای اعتراضش هم بلند شده. او بعد از چندبار بیتوجهی به درخواستهایش، این روزها با هزینه شخصی اردویش را در فرانسه برپا کرده تا آمادگیاش در راه المپیک حفظ شود. مشخص نیست چرا فدراسیون دوومیدانی به ورزشکار المپیکی خود تا این حد بیتوجه شده که او خودسر به یک اردوی خارجی رفته است. به این فهرست میتوانیم ملیپوشان المپیکی کاراته، شمشیربازی و بوکس را هم اضافه کنیم که در ماههای اخیر نه اردویی برگزار کردند و نه خبری از برنامهریزی برای آیندهشان بوده است. به نظر میرسد در فاصله 10ماه مانده به المپیک وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و فدراسیونها برای رسیدگی به وضع ورزشکاران المپیکی برنامهریزی بهتری را صورت دهند. شاید این روزها موضوع مهمتر از رسیدگی به ورزشکاران دارای سهمیه، آمادهکردن ورزشکارانی است که هدفشان کسب سهمیه در رویدادهای پیشروست. مثلا وزنهبرداران هنوز سهمیههای خود را قطعی نکرده یا کاراته همچنان شانس افزایش سهمیه دارد.