انتشار نخستین شماره نشریه «فیگارو»
154 سال پیش، برابر با شانزدهم نوامبر 1866 میلادی، نخستین شماره روزنامه «فیگارو» به زبان فرانسه در پاریس منتشر شد. فیگارو ابتدا به عنوان یك هفته‌نامه طنز و انتقادى تاسیس شد. این روزنامه نام خود را از شخصیت «فیگارو» در نمایشنامه‌های «ازدواج فیگارو»، «آرایشگر شهر سویل» و «مادر گناهکار» نوشته پیر بومارشه اقتباس كرد. شعار این نمایشنامه‌ها این بود: «مدح چاپلوس بدون آزادى انتقاد، معنایى ندارد.» فیگارو تا سال 1854 به طور نامنظم و نامرتب به چاپ مى‌رسید اما در سال 1866 انتشار آن منظم شد.

پرتغالی شهیر و سرشناس عالم ادبیات
98 سال پیش، برابر با شانزدهم نوامبر 1922 میلادی، ژوزه ساراماگو، نویسنده سرشناس پرتغالی و برنده جایزه نوبل ادبیات در دهکده‌ای کوچک در شمال لیسبون به دنیا آمد. منحصربه‌فردترین ویژگی آثار ساراماگو استفاده از جملات بسیار طولانی است، که گاه در درون آن زمان نیز تغییر می‌کند. او از میان علائم نگارشی تنها از نقطه و ویرگول استفاده می‌کند و از سایر علامات مطلقاً می‌پرهیزد. اگرچه بسیاری از منتقدان ادبی ساراماگو را در ردیف نویسندگان پیرو سبک رئالیسم جادویی قرار داده و آثار او را با نویسندگان اسپانیایی زبان آمریکای لاتین مقایسه می‌کنند اما او خود را ادامه دهنده ادبیات اروپا و تأثیرپذیری خود را بیشتر از گوگول و سروانتس می‌داند.

ایران‌شناس و نخستین مترجم اوستا
52 سال پیش، برابر با بیست و ششم آبان 1347 خورشیدی، ابراهیم پورداوود، ایران‌شناس معاصر، نخستین مترجم فارسی اوستا و استاد فرهنگ ایران باستان و زبان اوستایی دانشگاه تهران، در سن 82 سالگی درگذشت. پورداوود پس از آموختن دروس ابتدایی در شهر رشت به تهران رفت و پس از فراگیری حكمت و طب قدیم، برای ادامه تحصیل عازم بیروت و بعد از آن فرانسه شد. او سپس در آلمان مطالعات عمیق خود را درباره آیین، زبان و فرهنگ ایران باستان آغاز كرد و كتاب اَوِستا را محور اصلی پژوهش خود قرار داد. پورداوود برای تكمیل مطالعات و پژوهش‏های ایران‏شناسی خود به هندوستان رفت و در سال 1317 به عضویت پیوسته فرهنگستان جهانی هنر و دانش درآمد. او در نهایت پس از 27 سال تدریس مداوم، در سال 1342، با عنوان استاد ممتاز از دانشگاه بازنشسته شد.

سُراینده ترانه بهار من گذشته شاید
5 سال پیش، برابر با بیست و ششم آبان 1394 خورشیدی، رحیم معینی کرمانشاهی، ترانه‌سُرای شهیر ایرانی در سن 92 سالگی درگذشت و در بهشت سکینه شهرستان کرج به خاک سپرده شد. در کارنامه معینی کرمانشاهی نقاشی، روزنامه‌نگاری، نویسندگی و شاعری نیز دیده می‌شود اما مهم‌ترین وجه او همانا سُرایش ترانه‌های ماندگار بود. معینی کرمانشاهی در طول حیات حرفه‌ای خود با اساتیدی چون علی تجویدی، پرویز یاحقی، جواد لشکری، حبیب‌الله بدیعی و همایون خرم همکاری داشت و بیش از 40 ترانه ماندگار از خود بر جای گذاشت. ترانه‌هایی چون: رفتم که رفتم، بازگشته (امید جانم ز سفر باز آمد)، یاد کودکی، بهار من گذشته شاید.