44 سال پیش، برابر بیست و سوم نوامبر 1976 میلادی، آندره مالرو، نویسنده، منتقد هنری و سیاستمدار شهیر فرانسوی در 75 سالگی درگذشت. مالرو در 21 سالگی و همراه با همسرش به کامبوج تحت استعمار فرانسه رفت و روزنامه‌ «هندوچین در زنجیر» را منتشر کرد. او پس از بازگشت به فرانسه رمان «وضعیت بشر» را نوشت که جایزه معتبر «گنکور» را دریافت کرد. مالرو با شروع جنگ داخلی اسپانیا در نقش خلبان به نیروهای جمهوری‌خواه پیوست. او در جنگ جهانی دوم نیز راننده تانک بود که دستگیر شد، ولی توانست فرار کند و به نیروهای مقاومت فرانسه بپیوندد. مالرو پس از جنگ از دولت فرانسه مدال مقاومت و صلیب جنگ و از دولت بریتانیا نشان خدمت برجسته را دریافت کرد. او طی دو دوره در دولت‌های شارل دوگل، سمت‌های وزیر اطلاع‌رسانی و وزیر فرهنگ را بر عهده داشت. آندره مالرو در طول عمر 75 ساله خود به کشورهای گوناگونی سفر کرد. او روحی ماجراجو داشت و ثمره حضور او در جنگ‌های داخلی اسپانیا و ‏جنگ جهانی دوم به‌عنوان سرباز، مکتوباتی بود با عنوان «امید»، «سرنوشت بشر» و... که نامش را به‌عنوان نویسنده‌ای ‏بزرگ پرآوازه کرد. مالرو بسیار سفر می‌کرد و از شیفتگان فرهنگ ایران بود. از او جمله‌ای نقل شده است به این مضمون که: «چه کسی می‌تواند ‏ادعا کند زیباترین شهر دنیا را دیده وقتی هنوز اصفهان را ندیده باشد؟»