پرویز پرستویی در نامه‌ای به حسن روحانی به بیان برخی از کارهایی که ریاست جمهوری می‌توانسته در این دوره هشت ساله انجام بدهد، پرداخته است. بخشی از متن یادداشت را در ادامه می‌خوانید: «جناب آقای رئیس‌جمهور. دیگه ماه‌های آخر ریاست شماست. در این حدود هشت سال هرچه کردید و نکردید بر همه ملت ایران روشن و شفاف است. اما با قاطعیت می‌توانم بگویم که دو کار را نکردید. یک: برای مردم فقیر و نیازمند در حاشیه شهرهای تهران و استان‌ها و کشورمان هیچ کاری نکردید.این را با سند و استدلال می‌گویم، در این یک‌ساله شیوع کرونا که همیشه در هیأت دولت با فاصله و رعایت پروتکل‌ها می‌نشینید و برنامه‌های آنلاین می‌گذارید، بنده و گروه‌مان، قهرمانان یا بهتر بگویم پهلوانان کشور و جهان با کمک‌های مردمی سفرهای دوره‌ای گذاشته‌ایم .برای توزیع ارزاق، ساختن درمانگاه، ساختن خانه برای کپرنشینان، ساختن مدرسه، پروتز برای دست‌های قطع‌شده توسط گاندوها... کل کشور را دور زدیم و می‌زنیم. آنچه مشاهده کردیم فقر مطلق، بی‌خانمانی و بیکاری، بی‌آبی، بی‌هویتی (فاقد شناسنامه، کارت‌ملی، یارانه) نداشتن مسکن، درمانگاه، مدرسه و تغذیه بی‌داد می‌کند. برای اثبات این حرف‌ها در این روزهای آخر ریاست‌تان یک سفر همراه ما میهمان باشید، با لباس شخصی، شک ندارم که اصلا شما را نمی‌شناسند، چرا؟ چون برق ندارند که تلویزیون داشته باشند. بیایید و از نزدیک ببینید که چه کارهایی می‌توانستید بکنید و نکردید یا بگوش‌تان نرسیده...دو: در این دو دوره یک بار سراغ هنرمندان را که اکثرا نقش مهمی در انتخاب شما داشتند، نگرفتید و در این سال‌ها به خاطر حمایت از شما مدام مورد شماتت قرار گرفتند! یک سال است سینما‌ها و تئاترها به خاطر کرونای لعنتی تعطیل است. آیا می‌دانید که اهالی هنرمندان نجیب این کشور چگونه روزگار می‌گذرانند؟ بعید می‌دانم. هنرمندان کسانی نیستند که برای نیازشان بتوانند دست به طرف کسی دراز کنند. من خوب می‌دانم که اکثر هنرمندان تئاتر و سینما روزگار تلخ و سختی را می‌گذرانند، اکثرا فاقد مسکن هستند و لنگ اجاره‌خانه و سفره‌های خالی و صورت خود را با سیلی سرخ نگه می‌دارند که البته این‌روزها با سیلی هم نمی‌شود صورت را سرخ نگه داشت! چرا؟ چون خونی زیر پوست نیست که سرخ شود...