گروه ورزش| وصل شیرینی که ایتالیایی‌ها از زمان پایان جام‌جهانی انتظارش را می‌کشیدند، شکل گرفت و با موافقت آنتونیو کونته، تیم‌ملی ایتالیا صاحب یک مربی فهیم شد. از همان ابتدا می‌شد حدس زد جدایی کونته از یوونتوس آن هم پس از رقم زدن اولین هتک تریک قهرمانی متوالی یووه در سریA از دهه 30 با هدف خاصی صورت گرفته است. قبل از این جدایی او، پراندلی، سومین حذف (دومین ناکامی متوالی) ایتالیا در مرحله حذفی تورنمنت‌های مهم 24‌سال اخیر را رقم زد و در این شرایط گزینه‌ای بهتر از کونته برای جبران فضاحت‌های جام‌جهانی 2014 وجود نداشت.  زننده گل ثانیه‌های پایانی یوونتوس مقابل منچستریونایتد در بازی خارج از خانه دور رفت نیمه‌نهایی فصل 1999-1998 لیگ‌قهرمانان در طول 3 فصل حضور روی نیمکت مربیگری بانوی پیر، علاوه بر تبدیل مجدد پرافتخارترین تیم سرزمین چکمه‌ای به تیم اول ایتالیا، دستاورد میلان ساکی در فصل 1992-1991 را تکرار کرد و همراه یووه بدون باخت، قهرمان فصل 2012-2011 سریAشد. حالا کونته با تجربیات آموخته از مدرسه مربیگری یوونتوس، نخستین تجربه ملی دوران کوتاه مربیگری خود را پشت‌سر خواهد گذاشت و باید دید آیا مانند دونادونی روزهای کابوس‌واری رقم می‌زند یا شبیه مربیان جوان پرتعداد شاغل در لیگ داخلی، موفق به ایجاد تمایز می‌شود. کونته بارها به شکل ضمنی اعلام کرده، برخلاف بیشتر مربیان، دوست دارد همه رده‌های مربیگری از پایه تا باشگاهی و ملی را تجربه کند و اصلا نمی‌خواهد محدود به شیوه و سبک خاصی شود. حالا همه منتظر دستپخت لاجوردی او هستند.