|  علیرضا افشاری|   روزنامه نگار   |
آیا شهرداری رأساً می‌تواند به جای مردم محله تصمیم بگیرد و به سازندگانِ ساختمانی در یک محله اجازه دهد که در روزهای تعطیل و شب‌ها هم به کار (کاری فراتر از برخی جابه‌جایی‌ها با خودروهای سنگین که می‌دانیم طی روز اجازه‌ ترابری ندارند) بپردازند؟  مدتی است که این مشکل برای ما و بسیاری از همسایگان پیش آمده است. ساختمانی عظیم در انتهای یوسف‌آباد ــ که نخست قرار بود تبدیل به پارکینگ طبقاتی شود و از بارِ ترافیکیِ محله‌ای که در آن مراجعانِ چند ساختمان دولتی حسابی شلوغش کرده‌اند بکاهد و اکنون سخن از آن می‌رود که قرار است دانشگاه شود! ــ مدت‌هاست که در آن شبانه‌روز مشغولِ کار هستند؛ کار با دستگاه‌هایی بسیار پرصدا همچون سنگ و دریل و...
پیش از این چون گفته می‌شد که قصد دارند کار را تا نوروز به پایان برسانند برای همین همسایگان صبوری به خرج دادند و با وجودی که در خانه‌ خود ما پدری سالخورده و بیمار حضور دارد این سروصدا ــ حتی در ساعت‌های غیرکاری ــ را تحمل کردیم، اما کار همچنان ادامه دارد. به دو شماره‌ای که بسیار درباره‌شان تبلیغ می‌شود (1888 و 137) بارها زنگ زدیم که نتیجه‌ای نداد. دوستانی می‌گفتند که شهرداری نسبت به سازندگانی که با آنها شراکت دارد امتیازهایی را قایل است. تا این‌که به‌تازگی فردی از شماره‌ اخیر به اطلاع‌مان رساند که سازندگانِ یادشده مجوز دارند؛ یعنی مجوز کار در ساعت‌های غیرکاری! درحالی‌که برابر آیین‌نامه‌ ساختِ شهرداری سازندگان فقط در ساعت‌های 8 تا 12 و 13 تا 17 روزهای کاری حق کارهای پرصدای مزاحم را دارند. حال می‌خواستم از دوستان فعال در حوزه‌ مسائل شهری و حقوقدانان آگاه بپرسم آیا شهرداری می‌تواند چنین اجازه‌ای را صادر کند به‌طوری که حتی در بعدازظهرهای روزهای تعطیل هم مردمانِ محل آرامش و آسایش نداشته باشند و از سروصدای به‌شدت اعصاب‌خردکنِ دستگاه‌های یادشده در رنج باشند؟ آیا در قوانین نسبت به تأمین آرامشِ روانی نیز اندیشه‌ای شده است؟!