بیوتروریسم سابقه‌ای به قدمت جنگ‌های بشر دارد. مهاجمان گاهی برای از پای درآوردن یک شهر یا قلعه، اجساد مردگان مبتلا به طاعون را در آن منطقه می‌انداختند تا افراد در محاصره بیمار شوند و از پا درآیند؛ نمونه‌های مدرن آن نیز بارها گزارش شده. در‌ سال 1978 مارکوف، یکی از معترضان دولت بلغارستان به وسیله چتری مجروح شد و پس از 4 روز به خاطر همین جراحت اندک جانش را از دست داد؛ چون چتر آغشته به سم «ریسین» بود. همچنین گزارش‌هایی از ارسال چندین نامه به باراک اوباما و سناتورهای دیگر این کشور حاوی سموم خطرناک بیماری‌های مختلف مخابره شده است. جالب است در انیمیشن «زوتوپیا» این ترور البته در شکل و شمایلی دیگر به نمایش درمی‌آید. گروهی از ماده‌ای سمی استفاده می‌کنند و با شلیک آن به بدن حیوانات، خوی وحشیگری را در آنها زنده می‌کنند؛ به این ترتیب پلیس نیز مجبور به حصر این گروه است. در شهر کسی نمی‌داند که به بدن این کاراکترها، ماده‌ای سمی وارد شده. همه گمان می‌کنند این گروه بی‌جهت وحشی و درنده شده‌اند و قصد آزار دیگر حیوانات را دارند؛ اما واقعیت آن است که قدرتمندانی پشت صحنه در حال اجرای این سناریو هستند تا قدرت را به نفع خود مصادره کنند. این از معدود دفعاتی است که در یک انیمیشن، آن هم تولیدشده در دیزنی، این گونه از ترور، آن هم برای گروه سنی بالای 13 سال، به نمایش درمی‌آید. در واقع ماجرا آنقدرها جدی است که گروه نویسندگان و سازندگان «زوتوپیا» دست به چنین کاری زده‌اند. این روزها در ایران هم بیش از پیش خبرهایی درباره ترورهای بیولوژیک شنیده می‌شود. درست است که در «زوتوپیا» بنا به این قاعده که به هر انیمیشن شوخ‌طبعانه است، کسی به قتل نمی‌رسد اما در اصل ماجرا تفاوتی ایجاد نمی‌کند. واقعیت آن است که این ترورها در سراسر جهان به دست برخی اصحاب قدرت در حال انجام است و هیچ بعید نیست قربانیانی در ایران هم داشته باشد. از جمله می توان به احتمال ترور رئیس فقید پژوهشکده رویان اشاره کرد. پیش از این اعلام شده بود که شهید کاظمی به علت سکته قلبی درگذشته اما این روزها این باور تقویت شده است که این پژوهشگر عرصه سلول‌های بنیادی توسط موساد «ترور بیولوژیک» شده و با ایجاد مسمومیت نامحسوس از طریق مواد شیمیایی با پایه آمفی‌تامین‌ها، دچار ایست قلبی و تنفسی شده است. همچنین علی شمخانی چندی پیش در حاشیه‌ مراسم ترحیم مرحوم علی دادمان در جمع خبرنگاران درباره احتمال ترور بیولوژیک آن مرحوم خبر داد. با این تفاسیر، «زوتوپیا» ممکن است در ظاهر مفرح و سرگرم‌کننده به نظر برسد اما در عمق ماجرا به هیچ‌وجه این‌طور نیست؛ وقتی ماجرایی خیالی به نمایش درمی‌آید، بی‌شک یک پای آن در واقعیت بوده است؛ بی‌شک.