یاسر نوروزی| یک رَپِر را دیدیم روی ناو هواپیمابر؛ خوانندهای که فالوورهای زیادی دارد و کشته‌مرده‌هایی که حاضرند ریتم بگیرند و پا بکوبند و در کامنت‌ها به پیروی از رئیس بنویسند: «بغ‌بغو»! امیر تتلو همان کسی است که سال گذشته در صفحه اینستاگرامش نوشت: «تتلیتیام، هوادارام، عشن عشق، کوشین؟! بیاین ببینم، هر کی نگه بغ‌بغو، بغ‌بغوووو!» جالب است که در پاسخ به این پست سخیف، چندین هزار نفر سرازیر شدند و نوشتند: «بغ‌بغو!» فردای آن روز برخی سایت‌ها و روزنامه‌نگارها به ماجرا واکنش نشان دادند و آن را نزول سطح تفکر یک چهره مشهور و همچنین سطح سلیقه هوادارانش خواندند، اما امیر تتلو در پاسخ به این عده نوشت: «به‌دور از هرگونه مقایسه‌ای، آیا این حجم از حمله به یک خواننده که برای انرژی هسته‌ای خوانده رواست؟» برگردیم عقب‌تر؛ وقتی سال گذشته امیر تتلو را دیدیم روی ناو هواپیمابر که با همان حرکات موزون و صدای ناموزون، آهنگی می‌خواند برای انرژی هسته‌ای! هرچند، مدت زیادی نگذشت که به اتهام «تشویق نمودن جوانان به فساد و فحشا» به دادسرا احضار شد، اما به فاصله مدت کوتاهی بعد از آن فایلی منتشر شد از توهین این خواننده زیرزمینی به قاضی قاسم‌زاده، بعد هم که بازداشت شد. هرچند در فضای مجازی می‌خوانم که به یکی از دوستانش گفته: «زندان مثل یک سفره...» جمله‌ای که قرار است در شمایلی از پیری و پختگی عرضه شود، اما مثل حبابی روی موج می‌ترکد. موجی که این رپر زیرزمینی را بر امواج کف‌دار طرفداران راند و سرآخر به ناو هواپیمابر رساند. او خواند، دوربین ضبط کرد و دست‌های پنهان پخش کردند تا دوباره تمام منتقدان و اصحاب خرد بنویسند برای تبلیغ یک جریان، هر چند ملی، آیا باید دست به دامن خوانندهای زیرزمینی با این سطح نازل از بیان و گفتار و رفتار شد؟ دست‌به‌قلم‌ها هم تیتر زدند: «وقتی بغ‌بغو جایگزین «حافظ» شد!» البته آن زمان همچنان کسی نمی‌دانست که چه کسی این پروژه را طراحی کرده؟ روز گذشته جام‌جم آنلاین از گفت‌وگوی امیر دریادار حبیب‌الله سیاری، فرمانده نیروی دریایی راهبردی در این‌باره خبر داد. به گفته حبیب‌الله سیاری، مجوز این کلیپ به درخواست موسسه هنری «اوج» صادر شده است. البته اردشیر احمدی، کارگردان این کلیپ نیز در گفت‌وگو با آی سینما تأیید کرده نام وابستگان به این موسسه در پایان کلیپ آمده؛ هرچند که از نام موسسه خودداری شده است. اما صحبت‌های جالب امیر سیاری در پاسخ به خبرنگار خواندنی است. در ابتدا از او سوال می‌شود «مجوز اجرای کلیپ انرژی هسته‌ای امیر تتلو روی یکی از ناوشکن‌های ایران را شما صادر کردید؟» که سیاری پاسخ می‌دهد: «این کلیپ چقدر حاشیه درست کرد. ببینید واقعیت این است که من اصلا نام هنری ایشان را نمی‌دانستم. زمانی که از ما اجازه خواستند ایشان را به نام امیرحسین مقصودلو معرفی کردند و من کاری از ایشان ندیده بودم.» در ادامه او همچنین تأکید می‌کند که مجوز از سوی امیر مقصودلو اخذ نشده بلکه موسسه فرهنگی، هنری «اوج» برای اخذ این مجوز اقدام کرده؛ موسسه‌ای که تهیه‌کنندگی فیلم‌هایی چون «بادیگارد»، «ایستاده در غبار» و «فهرست مقدس» را برعهده داشته! امیر سیاری در ادامه اشاره کرده پیش از پخش کلیپ قرار بوده آن را برای بازبینی به نیروی دریایی هم نشان بدهند که چنین اتفاقی نیفتاده است. او در پایان همچنین تأیید کرده به خاطر این موضوع حتی مواخذه شده است. درهرحال این کلیپ در آن زمان پخش شد، سلایق نازل آن را پسندیدند، خردمندان انتقاد کردند، روزنامه‌نگاران به پرسش گرفتند، جوان‌ها گوشی‌هاشان را روشن کردند و رقص او را روی ناو تماشا کردند، مقامات بالاتر امیر دریادار سیاری را مواخذه کردند، سیاستمداران موسسه «اوج» سیاست ورزیدند و نام این موسسه را مخفی کردند و مسئولان قضائی هم سرآخر امیر تتلو را گرفتند و بازداشت کردند. می‌دانید؟ ماجرا مظلومیت یک خواننده زیرزمینی نیست. ماجرا نازل‌تر از این حرف‌هاست. ماجرا شهرتی است که ریشه در آب دارد؛ در حباب. خلأهایی که به زندگی خوانندهای نازل وزید، مردانی که او را باد کردند تا سرآخر با سرانگشت کوچک سیاست دوباره بترکد، دوباره ببازد.