شهروند|  تنه‌زدن‌ها و صدای شوخی‌ و خنده‌های مردمی که از کنار بهروز غریب‌پور رد می‌شوند نه‌تنها برای این کارگردان تئاتر آزاردهنده نیست بلکه برایش نویدی از زندگی در شهری است که به گفته او جاهای زیادی برای قدم زدن دارد.
بهروز غریب‌پور، کارگردان تئاتر و طراح صحنه‌ای که در زمینه نمایش عروسکی هم بسیار شناخته‌شده است، تهران را دوست دارد. این را مستقیما نمی‌گوید، اما از لابه‌لای صحبت‌هایش می‌شود، فهمید. غریب‌پور زاده سنندج و ساکن تهران است. وقتی به سراغ او رفتیم تا نظرش را درباره این‌که «تهران بیشتر شهر پیاده‌هاست یا سواره‌ها» بپرسیم، گفت که تهران هر دو جنبه را دارد: «تمام متروپلیس‌ها یا شهرهای بزرگ امروزی ترکیبی از هر دو هستند؛ مثلا وقتی به نیویورک یا لندن نگاه کنید، نمی‌توانید بگویید شهر پیاده‌‌ها هستند یا سواره‌ها. این روزها نمی‌توان گفت که یک شهر، کاملا پیاده‌رو است چون در قرن بیستم که خودروها همه جا هستند، نمی‌توان حضور آنها را نادیده گرفت و گفت کدام وجه برتری دارد. با این حال، این سوال را می‌توانم با این پرسش جایگزین کنم که آیا می‌توان در تهران پیاده‌روی کرد و لذت برد؟»
او سپس به سوالی که خود مطرح کرد، پاسخ مثبت داد و افزود: «در تهران، پیاده‌روها جاهایی برای لذت بردن هستند، درحالی‌که ممکن است هنگام سواره بودن چنین لذتی نبرید. تهران مکان‌های زیبایی برای پیاده‌روی و قدم زدن دارد و شما می‌توانید ساعت‌ها در خیابان‌های آن قدم بزنید و لذت ببرید، به‌خصوص خیابان‌هایی مثل «انقلاب» و «کریمخان» که پر از کتابفروشی است. من عاشق کتابفروشی هستم و هر معبری که کتابفروشی داشته باشد، ایده‌آل من است.»
کارگردان اپراهای عروسکی «سعدی» و «حافظ» در ادامه یکی از جذابیت‌های راه رفتن در تهران را روبه‌رو شدن با مردم دانست: «چند وقت قبل با یکی دیگر از روزنامه‌ها مصاحبه کردم و گفتم که خانه‌ام در خیابان گیشا است. با این‌که به ندرت فرصت می‌کنم به میان دریای مواج مردم بروم اما وقتی می‌روم، از میان مردم بودن لذت می‌برم، حتی از تنه‌هایی که ممکن است زده شود. از صدای خنده و شوخی‌های اطراف لذت می‌برم. تهران جاهای زیادی دارد که سرشار از زندگی است و به همین دلیل قدم زدن در آنها لذتبخش است. البته این خصوصیت فقط منحصر به تهران نیست. شهرهای دیگر ایران هم مکان‌های زیبایی دارند که می‌توان ساعت‌ها در آنها پیاده‌روی کرد و لذت برد، مثل خیابان کریمخان در شیراز یا خیابان فردوسی در سنندج. دو هفته قبل هم که در مریوان بودم، دو خیابان بسیار زیبا در این شهر دیدم.»
غریب‌پور در بخش دیگری از صحبت‌هایش تأکید ‌کرد که از جنب و جوش مردم خوشش می‌آید و هرکجا که این جنب و جوش جریان داشته باشد، او را برای قدم‌زدن در آن محیط ترغیب می‌کند. به گفته او، به غیر از پارک‌ها و فضاهایی مانند تماشاخانه‌ها، تهران جاهای زیادی برای پیاده‌روی دارد به‌خصوص برای او که عاشق کتاب است.
کارگردان اپرای عروسکی «عاشورا» همچنین در مورد این‌که برخی پیاده‌روی در تهران را به دلیل آلودگی‌‌های هوا و شلوغی و ازدحام دشوار می‌دانند، گفت: «من تا به حال دوبار به توکیو رفته‌ام. یک‌بار آن در اوج آلودگی هوا و یک‌بار هم که هوا خوب بود. هر کدام حال و هوای خودش را دارد. امروزه کره زمین حتی اگر سرب هم نداشته باشد، به دلیل میزان دودهای ناشی از بمباران‌های مختلف پر از غبارهای سمی و وحشتناک است. برای همین فکر می‌کنم اگر کسی بخواهد به این دلایل پیاده‌روی نکند، بهانه گرفته است. تهران مثل همه شهرها، جاهای زیبای زیادی برای قدم زدن دارد که البته می‌توان با تمهیداتی فضای بهتری هم فراهم کرد.»
غریب‌پور کافه‌های خیابانی را یکی از راه‌هایی معرفی کرد که می‌توان با آنها پیاد‌ه‌روی را برای مردم لذتبخش‌تر کرد: «کافه‌های خیابانی که بخشی از خیابان به کافه اختصاص پیدا می‌کند، پیاده‌روی را جذاب‌تر می‌کند. وقتی مردم از میان صندلی‌های چیده‌شده‌ برای چای، قهوه یا بستنی رد شوند، جریان روزمره زندگی را بیشتر حس می‌کنند و همین‌ها پیاده‌روها را دلچسب‌تر می‌کند.»