در آستانه اکران فیلم سلام بمبئی؛ «دیا میرزا» بازیگر این فیلم به ایلنا گفته است: تنها فیلم‌های ایرانی‌ای که دیده بودم، فیلم‌های مجید مجیدی و عباس کیارستمی بود که طبیعتا احترام خیلی خاصی برای فیلم‌هایشان قایل هستم. من با داستان‌ها و اتفاقاتی که پدرم از ایران تعریف می‌کرد؛ با ایران آشنا شدم و یک احساس شخصی‌ خوب نسبت به این کشور در من شکل گرفت. او اضافه کرده است: حتما؛ دوست دارم دوباره با سینمای ایران همکاری کنم. محبتی که از طرف مردم ایران حتی قبل از اکران فیلم به من رسید؛ خیلی فوق‌العاده بود. دیا میرزا درپاسخ به این‌که خاطره‌انگیز‌ترین لحظه‌هایی که درحین کار داشتید؛ چه بوده، گفته است: خاطره‌انگیز‌ترین روز برای من؛ روز پایانی فیلمبرداری بود. زمانی که تمام گروه از ایران و هند به یکدیگر خیلی علاقه‌مند شده بودند و احساسی صمیمی و قلبی میان آنها به وجود آمده بود، به‌گونه‌ای که همه از پایان فیلمبرداری ناراحت بودند. وقتی همه گروه با هم جمع شدند تا عکس یادگاری بگیرند؛ این لحظه برایم خیلی ارزشمند بود. آن را به خاطر می‌سپارم. ما گروهی بودیم که برای هم ارزش زیادی قایل بودیم و تجربه‌هایمان را دراختیار هم گذاشتیم تا فیلم کامل شود.
او درباره فعالیت‌های اجتماعی خود نیز گفته است: من در مدرسه جی کریشنامورتی درس خواندم؛ جایی که ما در آن‌جا فقط تعلیم نمی‌بینیم بلکه یاد می‌گیریم آزاده باشیم. بزرگترین تعلیم من هم عشق به طبیعت بود که حس بسیار قوی‌ نسبت به آن دارم. در دهه اخیر فعالیت‌های زیادی هم در نقد و بررسی فیلم‌ها داشتم که در کنار فیلمسازی و بازیگری آن را انجام می‌دادم. جز آن‌که به‌عنوان سفیر حزب دولتی سواچ بارت مأموریت داشتم؛ سفیر آسیایی ببر هم بودم و در این فضا هم فعال بودم. من بنیانگذار مکتب حیات‌وحش و طبیعت درکشورم هستم و نماینده خیلی از افرادی که عاشق طبیعت هستند. با بنیادهای مختلفی هم در هند کار می‌کنم مثل جنسیس و پتا؛ انجمن بیماران سرطانی و افرادی که اندام‌های بدنشان را اهدا می‌کنند. هدفم این است که از قدرت بازیگری‌ام برای رواج و تبلیغ چنین کار‌هایی درهند و تمام دنیا استفاده کنم.