هویک حاتمزاده پیشکسوت ارمنی فوتبال
باشگاه آرارات امروز دیگر در سطح اول فوتبال ایران هیچ جایگاهی ندارد چون پولی برای زندگی کردن موجود نیست. درباره علت انحلال آرارات و سقوط این باشگاه پرطرفدار که زمانی برای بازیهای این تیم چیزی حدود 6، 7 هزار نفر تماشاگر به استادیومها میرفتند، حرفهای زیادی زده شده است، اما اصل ماجرا چیزی نیست جز پول. در خردادماه سال 1386 آرارات که در لیگ بزرگسالان دسته دوم کشور حضور داشت، به دلیل مشکلات بسیار به یک رده پایینتر سقوط کرد و پس از آن مدیریت باشگاه تصمیم گرفت که این تیم باسابقه منحل شود. زوال آرارات همزمان شد با ورود پدیده پول به فوتبال ایران. به یکباره آراراتی که هیچ بودجه خاصی نداشت، مقابل تیمهایی چون سپاهان، ذوبآهن، سایپا، پیکان، مس، فولاد و بسیاری دیگر از تیمهای شناخته شدهای قرار گرفت که به بودجه دولتی وصل بودند و از آن ارتزاق میکردند. به این ترتیب مشخص است که یک «ندار» مقابل «دارا» هیچ حرفی برای گفتن نخواهد داشت. آرارات یک تیم مردمی بود که حمایت ارامنه را پشت خود داشت و سومین تیم پرطرفدار تهران بود، اما چون پول نداشت به خط پایان رسید. در تمام این سالها البته هیأت مدیره باشگاه توانسته با بودجهای اندک اسم و فعالیتهای باشگاه را با تیمداری در سطوح پایه حفظ کند؛ به عنوان مثال برای امسال بودجه باشگاه چیزی حدود 400 تا 450 میلیون تومان است. اما به نظر شما با این بودجه میتوان یک تیم قدرتمند در سطح اول فوتبال ایران داشت؟ کل بودجه باشگاه آرارات که امید ورزشی ارامنه در کل ایران است، به اندازه نصف قرارداد میلیاردی بازیکن سکونشین باشگاه استقلال هم نیست. این تفاوتها به خوبی نشان میدهد که چرا آرارات به چنین روزی افتاده است.از وقتی که پول وارد چرخه فوتبال شد همه چیز را تحتالشعاع خود قرار داد. از همان دری که پول به فوتبال آمد، عشق و تعصب و افتخار بسیاری از باشگاهها هم که حامی قدرتمندی نداشتند خارج شد. همین استقلال و پرسپولیس، دو تیم پرطرفدار مردمی، اگر حمایت دولت را نداشتند زودتر از آرارات منحل میشدند. به این ترتیب زياد لازم نيست تعاريف مديريتي و كلان براي كالبدشكافي چرايي سرنوشت تلخ آرارات داشته باشیم. چون با همین مثالهای ساده همه ميفهميم چه شد كه اينگونه شد. این توضیحات نشان میدهد تنها راه بازگشت آرارات به دوران افتخار گذشته، فقط تزریق پول و اسپانسر به مدیریت باشگاه است و تا وقتی پول نباشد آراراتی مثل گذشته در کار نخواهد بود.