زنان همواره می‌توانند در خط اول مقابله با تجمل‌گرایی که آسیب جدی به اقتصاد خانواده می‌زند، قرار بگیرند.
تجمل‌گرایی در لغت از دو بخش «تجمل» و «گرایش» تشکیل شده و به‌معنای زیبایی‌گرایی یا زیبایی‌دوستی است. لیکن در اصطلاح، به معنای مال‌پرستی و دنیاگرایی است که ناشی از روح خودبینی و فخرفروشی و پیروی از هوا و هوس است که در شرایط عسر و عدم‌تمکن مالی، اقتصاد خانواده را دچار تزلزل و بی‌سامانی می‌سازد.
در حال‌حاضر، مصادیق تجمل‌گرایی در میان زنان و خانواده‌ها را در استفاده از زیورآلات، پوشاک، لوازم‌آرایشی، ظروف تزیینی، دکوراسیون و لوازم منزل، مهمانی‌ها و ولیمه‌های پرخرج، جهیزیه‌ها و سیسمونی‌های آنچنانی (فقط برای نشان دادن و فخرفروشی به دیگران) می‌توان دید.
لیکن در این میان، زنان جامعه، به‌دلیل تفاوت‌های جسمی و روحی با مردان و تمایل و گرایش بیشتر به زیبا جلوه‌کردن و مورد ستایش قرار گرفتن از این منظر، شاید بیشتر در معرض تجمل‌گرایی قرار دارند.
و البته به همین دلیل نیز آگاهی زنان و مادران جامعه نسبت به تبعات گسترده رواج تجمل‌گرایی در ابعاد فردی، خانوادگی و اجتماعی، نقش تعیین‌کننده‌ای در رفع این صفت مذموم از خانواده و جامعه خواهند داشت.