شماره ۲۰۰۱ | ۱۳۹۹ شنبه ۷ تير
صفحه را ببند
حالا که رسید به دوهزارتا... بشمار ببین هست یا نیست!‏

شهرام شهیدی طـــنــزنـویــس

 وقتی در فرنگ مثلا در سرزمین سامورایی‌ها بگویی یک نشریه به شماره دوهزار رسیده با مهربانی نگاهت ‏می‌کنند و می‌گویند: «آخی. نازی. چه نوزاد خوبی. بزرگ میشه در پناه خدا.» اما اینجا ایران است و تعریف ‏هر چیزی با جهان، تومانی هفت صنار فرق می‌کند. برای همین وقتی می‌گویند دوهزارمین شماره «شهروند» ‏منتشر شده با تعجب نگاهت می‌کنند و می‌پرسند: «چیزی شده؟» که این یعنی چه جان‎سخت و مقاوم. ‏خود آدم ناخودآگاه دلش غنج می‌رود و در دل آرزو می‌کند شیشه عمر روزنامه جایی باشد که نه دست کسی ‏به آن برسد نه پای کسی با آن برخورد کند و نه قصور پزشکی باعث ... چی؟ گویا قصور پزشکی ربطی به این ‏ماجرا نداشته. بالاخره در دوهزار شماره، بروز چند اشتباه اجتناب‌ناپذیر است. ‏

 آنهایی که حیوان خانگی دارند می‌فهمند من چه می‌گویم و درک می‌کنند چه حس و حال بدی است وقتی ‏میهمان از کسی که سگ دارد، می‌پرسد: «راستی سگ‌ها چند‌سال عمر می‌کنند و سگ شما چند سالش ‏است؟» روزنامه هم مثل همین است. به هرکس می‌گویی دوهزارمین شماره روزنامه  منتشر شده، یکجوری ‏با تعجب نگاهت می‌کند و می‌گوید: «آخی! به سلامتی! راستی طول عمر روزنامه‌ها در ایران چقدره؟» البته ‏این سوال تلخ اما بسیار مهم است. خب در جوانمرگی مرسوم روزنامه‌ها در ایران، دو‌هزار شماره خودش یک ‏رکورد محسوب می‌شود. برای همین در شهرونگ اسپند دود خواهیم کرد که روزنامه چشم نخورد. ‏

 روزنامه‌نگاری در این کشور و رساندن روزنامه به شماره دوهزار مصداق این شعر است: «کار هر مرد نیست ‏خرمن کوفتن، گاو نر می‌خواهد و مرد - و البته زن-  کهن.» اگر هم به شعر گند می‌زنم برای پرهیز از ‏تفکیک جنسیتی است و حق دارم. چون نیمی از صفحه‌های این دو‌هزار شماره را بانوان «شهروند» منتشر ‏کرده‌اند. برای همین مهم نیست شما شعری مردسالارانه را خراب کنید و بی‌خیال قافیه شوید. قافیه همین ‏ضرباهنگ مشترک روزنامه‌نگاران زن و مرد در «شهروند» است و بس!‏

 و البته که برخی باید از انتشار روزنامه اجتماعی بترسند. روزنامه ترس ندارد؟ دوست روزنامه‌نگاری ‏چند وقت پیش یک جوکی تعریف کرد که نمی‌دانم از کیست اما حرف درستی است. او می‌گفت این ‏سوسک‌های فاضلاب تنها بازماندگان زنده از حمله اتمی آمریکا به هیروشیما و ناکازاکی بوده‌اند. یعنی بمب اتم ‏حریف این سوسک‌ها نشد اما شما کافی است روزنامه را تا کنید و بزنید تو سر این سوسک‌ها تا جان به جان ‏آفرین تسلیم کنند. یعنی کاری که بمب اتمی نتوانسته انجام دهد یک روزنامه انجام می‌دهد. «شهروند» هم چنین قابلیتی دارد. در این دوهزار شماره کم مقامات و مسئولان را نیشگون نگرفته که برادر، اخوی، ‏حاجی، وقتی شما خوابی فلان جا را آب برد. ‏

 و در جشن دوهزارمین شماره «شهروند» از خودمان تشکر کرده و از نقش شهرونگ یاد کنیم و تأثیر آن در ‏بالاتر بردن رتبه ایران در جهان. خالی‌بندی نکنم؟ نفرمایید. اعلام کرده‌اند ایران در جایگاه صدوهجده ‏شادترین کشورهای جهان قرار گرفته. خب اگر «شهروند» و شهرونگ نبودند حتما الان در لیگ دسته دو ‏شادترین‌ها بازی می‌کردیم. این طور نیست؟

 


تعداد بازدید :  262