[ملیحه محمودخواه] دختربچه پنج ساله کنار دام‌ها ایستاده و محو فعالیت مردهای کاورپوشی بود که ناجی‌شان شده بودند. کارش که تمام شد، عرقش را با گوشه آستینش پاک کرد، هنوز دختربچه همان‌جا ایستاده بود و نگاهش می‌کرد. کیفش را نگاه‌کرد، تنها چند جفت جوراب دخترانه مانده بود. یکی را برداشت و به دختربچه داد. دخترک نگاهی به مرد کرد و گفت: «عروسک می‌خواهم.» وقتی برگشت تا چند روز فکر دختربچه از ذهنش پاک نمی‌شد. چند روز بیشتر طاقت نیاورد، دوباره به روستا برگشت. این بار با دست پر. برای دختربچه و بچه‌های روستا آن‌قدر اسباب‌بازی خریده بود که نمی‌توانستند به تنهایی آن را به چادرهایشان ببرند. بابک نوابی خیّر اراکی است که این روزها اراکی‌ها بیشتر او را می‌شناسند، زیرا بخش زیادی از مواد ضدعفونی‌کننده‌ای که در این شهر با کمک جمعیت هلال‌احمر توزیع شده، اهدایی او بوده است. دامپزشک است و در چند حادثه سیل و زلزله‌ای که از‌ سال 96 در کشور رخ داده، به‌عنوان داوطلب به این مناطق رفته و دام‌های روستاییان در روستاهای معمولان، نورآباد و پلدختر را با هزینه شخصی خودش درمان کرده است. «شهروند» در گزارشی به روایت کمک‌های این خیّر اراکی پرداخته است.  

از بهمن ماه‌ سال گذشته که بحث شیوع کرونا مطرح شد، وضع اپیدمی بیماری کرونا در اراک در مرحله خطر قرار گرفت. آمارها آن‌قدر بالا رفت که شهر را در وضع قرمز قرار داد. نوابی که شرکت پخش دارو دارد، مدام این موضوع را به شرکت‌های موجود در شهر گوشزد و سعی می‌کرد به هر طریقی که شده است مردم را با خطرات کرونا آشنا کند. اما احساس می‌کرد مردم این موضوع را زیاد جدی نمی‌گیرند، به همین دلیل خودش پیش‌قدم شد. با جمعیت هلال‌احمر برای توزیع مواد ضدعفونی‌کننده مذاکره داشت و درنهایت 500‌هزار میلی‌لیتر ماده ضدعفونی‌کننده اهدا کرد که این مواد با کمک جمعیت هلال‌احمر، بسیج و سپاه بین مراکز درمانی، مردم شهرها و روستاهای اطراف استان توزیع شد. او می‌گوید: «شروع کرونا سبب شده بود مواد ضدعفونی‌کننده نایاب شود و مردم نگران دسترسی به این مواد بودند، به همین دلیل تصمیم گرفتم هر مقدار مواد ضدعفونی‌کننده که در داروخانه داریم، از طریق جمعیت هلال‌احمر به دست نیازمندان برسانم. اما نگرانی و ترس مردم بسیار زیاد بود و همه اینها باعث شد تا گام‌های بعدی را هم برای تأمین مواد ضدعفونی‌کننده بردارم. با کمک جمعیت هلال‌احمر، پایگاه شهید مدنی سپاه و دانشکده دامپزشکی به بسیاری از روستاها و شهرهای اطراف اراک مثل دلیجان، کمیجان و میلاجرد سر زدیم و مواد ضدعفونی‌کننده سازگار با محیط‌زیست را در اختیار مردم، اداره‌ها و بیمارستان‌ها قرار دادیم که این کار همچنان ادامه دارد.»
 توزیع مواد ضدعفونی‌کننده در اراک پس از آنکه وضع این شهر از مرحله قرمز درآمد، متوقف شده است، اما با گذشت چهار ماه از آن زمان هنوز در شهرها و روستاهای اطراف دلیجان این مواد توزیع می‌شود تا مردم نیازمند در این مناطق از دسترسی به مواد  محروم نمانند. در روزهایی که بسیاری از خانواده‌ها با مشکلات اقتصادی روبه‌رو بودند، باز هم این خیّر در کنار مردم قرار داشت، این بار هم در کنار جمعیت هلال‌احمر ماند و تلاش کرد بسته‌های غذایی را آماده و آن را بین مردم توزیع کند.

زلزله سر پل ذهاب شروع آشنایی با هلال‌احمر
زلزله را سر پل ذهاب بنای آشنایی این خیّر اراکی با جمعیت هلال‌احمر بود. وقتی خبر زلزله از تلویزیون شنید، دلش طاقت نیاورد، به همراه چند نفر از دوستانش راه افتاد تا هر کمکی از دست‌شان برمی‌آید، انجام دهند. او می‌گوید: «شرایط بدتر از آن بود که تصور می‌کردیم. من دامپزشک هستم و تصمیم گرفتم از تخصصم برای کمک به مردم استفاده کنم، نزدیک به دو هفته آنجا ماندیم و تمام دام‌هایی که بر اثر زلزله دچار آسیب شده بودند، درمان کردیم. همان جا با جمعیت هلال‌احمر آشنا شدیم و قرارشد فعالیت‌مان با همراهی  این نهاد باشد. این اتفاق خوبی بود که در آنجا برایمان رقم خورد، زیرا این همراهی و همکاری ادامه پیدا کرد و سبب شد تا امروز با جمعیت هلال‌احمر همراه باشیم.»
نوابی اهل گریه‌کردن نیست و به یاد ندارد حتی در مراسم ترحیم نزدیک‌ترین اقوامش گریه کرده باشد، اما بارها و بارها در سر پل ذهاب گریه کرده است. وقتی می‌دید پیرمردی که همه دارایی‌اش دو رأس گاو بود و یکی از آنها زیر آوار مانده است و آرزو می‌کرد کاش خودش جای گاوش تلف می‌شد، ساعت‌ها گریه کرد. وقتی نگرانی را در چشم کودکانی می‌دید که چهره غمگین پدر و مادر را دنبال می‌کنند، دلش می‌ریخت و اشک از چشمانش سرازیر می‌شد. یادآوری این خاطرات نیز قلبش را به درد می‌آورد، اما خیالش پیش وجدانش راحت است، زیرا هر کمکی از دستش برمی‌آمده، انجام داده و بارها در میان اشک و غم‌ها، لبخندی را روی چهره یک دامدار نشانده است.
این خیّر اراکی در دوره خشکسالی به سیستان‌وبلوچستان نیز سفر کرده، سه روزی در آنجا مانده و اقدامات دامپزشکی انجام داده است. به اعتقاد او بحث دامپزشکی در استان‌های جنوبی بسیار اهمیت دارد، زیرا تعداد زیادی از مردم در این مناطق دامدار هستند. همه زندگی این افراد به دام وابسته است و آسیب‌دیدن دام‌هایشان می‌تواند علاوه بر آنکه زندگی آنان را دچار مشکل مالی کند، از نظر روحی و روانی هم آنان را به هم می‌ریزد، به همین دلیل به نظر می‌رسد وجود تیم‌های امدادی در جمعیت هلال‌احمر برای رسیدگی به وضع دام‌ها بسیار اهمیت دارد. همه داوطلبانی که در این حوزه تخصص دارند، می‌توانند در قالب یک تیم حاضر و در شرایط بحرانی برای رسیدگی به وضع دام‌ها به مناطق حادثه‌دیده اعزام شوند، زیرا درحال حاضر تنها یک تیم برای این موضوع وجود دارد، درحالی‌که این ظرفیت وجود دارد که گروه‌های منسجم برای کمک به دام‌ها در مناطقی که دچار حادثه شده‌اند، تشکیل شود.

کار خیر حال‌مان را خوب می‌کند
نوابی پس از آنکه بیش از 500‌میلیون تومان برای خرید مواد ضدعفونی‌کننده هزینه کرده و این سبب شده که حال دلش خوب باشد، زیرا اعتقاد دارد وقتی برای خدا و در مسیر او قدمی بردارید، خداوند برای شما قدم‌های بلندتری برخواهد داشت. به گفته این خیّر اراکی زلزله شرایط بدتری نسبت به سیل برای مردم ایجاد می‌کند، زیرا در سیل فرصت تصمیم‌گیری وجود دارد، اما زلزله به یک‌باره همه چیز را از بین می‌برد و این شرایط را سخت‌تر می‌کند.
او ادامه می‌دهد: «‌سیل سیستان که آمده بود، مسیری را برای کمک رفته بودیم. برای عبور از روستاها باید ایستگاه‌های ایست و بازرسی را طی می‌کردیم، اما در طی مسیر به روستایی رسیدیم که لباس‌ها و لهجه اهالی آن متفاوت از آنچه بود که در  روستاهای دیگر دیدیم. پرس‌وجو که کردیم، تازه متوجه شدیم از مرز خارج شده‌ و به روستاهای عراق رسیده‌ایم. حضور ما برای مردم آن روستا بسیار تعجب‌آور بود، باورشان نمی‌شد که ما برای کمک به آنان برویم، حتی پیرمردی گریه‌کنان ما را در آغوش می‌گرفت و مدام از ما تشکر می‌کرد.»
نوابی می‌گوید: «وقتی نهادی همیشه کمک حال مردم بوده است، توقع ایجاد خواهد کرد. بارها شاهد بوده‌ام که داوطلبان و مسئولان هلال‌احمر از اول تا آخر کار پای ثابت امدادرسانی در حوادث بوده‌ و فریادها و اعتراض‌های مردم را نیز با جان و دل پذیرفته‌اند.»