به رسول خدا (ص) خبر دادند كه سعد بن معاذ فوت كرده است. پيغمبر (ص) با اصحاب خود حركت كردند. با دستور و تحت نظارت حضرت، سعد را غسل دادند. پس از انجام مراسم غسل و كفن، او را در تابوت گذاشتند و براى دفن حركت دادند. در تشييع جنازه او، پيغمبر (ص) پابرهنه و بدون عبا حركت مى‌كرد. گاهى طرف چپ و گاهى طرف راست تابوت را مى‌گرفت، تا به نزديك قبر سعد رسيدند. حضرت خود داخل شدند، او را در قبر گذاشتند و دستور دادند سنگ و آجر و وسايل ديگر را بياورند. سپس با دست مبارك خود، لحد را ساختند و خاك بر او ريختند و پس از آن فرمودند: «من مى‌دانم اين قبر به زودى كهنه و فرسوده خواهد شد، لكن خداوند دوست دارد هر كارى كه بنده‌اش انجام مى‌دهد محكم باشد.» در اين هنگام مادر سعد كنار قبر آمد و گفت: «سعد، بهشت بر تو گوارا باد.» رسول خدا (ص) فرمود: «مادر سعد، ساكت باش. با اين جزم و يقين از جانب خداوند حرف نزن. اكنون سعد گرفتار فشار قبر شده و از اين امر آزرده است!» سپس از قبرستان برگشتند. آنانی كه همراه پيغمبر (ص) بودند، عرض كردند: «يا رسول‌الله، كارهايى كه براى سعد انجام داديد نسبت به هيچ كس ديگرى تاكنون انجام نداده بوديد. شما با پاى برهنه و بدون عبا جنازه او را تشييع فرموديد.» رسول خدا فرمود: «ملائكه نيز بدون عبا و كفش بودند. از آنان پيروى كرد.» عرض كردند: «گاهى طرف راست و گاهى طرف چپ تابوت را مى‌گرفتيد.» حضرت فرمود: «چون دستم در دست جبرئيل بود، هر طرف را او مى‌گرفت، من هم مى‌گرفتم.» عرض كردند: «يا رسول‌الله بر جنازه سعد نماز خوانديد، با دست مباركتان او را در قبر گذاشتيد و قبرش را با دست خود درست كرديد، باز مى‌فرماييد سعد را فشار قبر گرفت؟» حضرت فرمود: «آرى، سعد در خانه بداخلاق بود، فشار قبر به خاطر همين است.»