ابوعبدالله، محمد بن محمد بن نعمان، معروف به «شيخ مفيد»، از مراجع شيعه، فقيه و متكلم نامی، رمضان سال 413 هجری قمری در بغداد به دیدار معبود شتافت. او 11 ذيقعده 336 هجری قمری در روستايى در شمال بغداد به دنيا آمد. شيخ مفيد در مكتب ابن قولويه، شيخ صدوق، ابوغالب رازى و ابن جنيد كسب علم نمود و به درجه اجتهاد رسيد. سيدرضى، سيدمرتضى، شيخ طوسى، ابوالفتح كراچكى و نجاشى از جمله شاگردان او بوده‌اند. در آن زمان بغداد مركز علوم اسلامى بود و در فقه مذاهب اربعه، مكتب شيخ مفيد رونق داشت. شيخ مفيد در جهت تقويت تشيع زحمت بسيار كشيد. او از پايه گذاران علم كلام و اصول فقه استدلالى و منطقى به شمار مى‌رود. تلاش علمى اين عالم ربانى تا آن اندازه وسيع و گسترده بود كه دانشمندان اهل تسنن به ایشان لقب «مفيد» دادند. او را پايين پاى امام هفتم (ع) در كنار استادش ابن قولويه به خاك سپردند.