تفاوت در قرائت و مرتبه قاریان
حجت‌الاسلام سید احمد هاشمی‌نژاد| دلایل تفاوت در قرائت عبارت بودند از: الف) تازگی خط و نداشتن اِعراب و نقطه به گونه‌ای كه تلاوت آیات بسته به نظر شخصی، متفاوت می‌شد. ب) نبودن «الف» در بین كلمات که عامل محدودكننده دیگری بود. ج) اجتهاد و نظر شخصی قاریان. د) اختلاف در لهجه‌ها. در همین راستا قاریان مواجه بودند با تقاضای افراد در خصوص تلاوت مثلا با قرائت ابن عباس یا زیدبن ثابت و... و از همین جا اختلاف در قرائت آیات پدید آمد.

طبقات قاریان قرآن
قاریان به 4 دسته تقسیم می‌شوند: الف) صحابه پیامبر: آن كسانی كه مقارن با عصر پیامبر بودند و حضور ایشان را درك كردند همانند عبدالله بن مسعود. ب) تابعین: آن افرادی كه زمان پیامبر را درك نكردند و در عین حال قرائت‌های ابن مسعود یا ابن عباس را دریافت كرده بودند. ج) راویان: كسانی كه از تابعین نقل می‌كردند. د) روایت از راویان: به صورتی كه قرائتی را به شخصی از راویان نسبت می‌دادند و تلاوت دیگر را به شخص دیگر از راویان.

قاریان سبعه
قاریان هفتگانه یا سبعه عبارت بودند از:
 1- عاصم. 2- نافع. 3- ابن كثیر. 4- حمزه بن حسب. 5- كسایی. 6- علاء بصری. 7- ابن عامر. عبدالله بن سلمی: از شاگردان علی بن ابی طالب بود و تلاوت آیات را از خود حضرت آموخت. عاصم: در راه آموزش و تلاوت قرآن، عبدالله بن سلمی سمت استادی او را بر عهده داشته است. (عبدالله بن سلمی و عاصم هر دو شیعه مذهب بوده‌اند). حفص: از اصحاب امام صادق (ع) بوده است. او هم چون عاصم كوفی بود و عاصم استاد حفص بوده است. پس در تسلسلی كه میان علی (ع) و حفص وجود داشته، به ترتیب علی (ع) استاد تلاوت و آموزش قرآن عبدالله بن سلمی بوده و سلمی آموزگار عاصم و حفص سمت شاگردی عاصم را داشته است. بنابر این قرائتی كه اكنون در میان مسلمانان مرسوم است از شیعه است.