امیرمسعود فلاح

این یونانی‌های باستان عجب مردم زرنگی بودند. تا توانسته‌اند حروف و اعدادشان را به خلاها و منافذ علوم مختلف فروکرد‌ه‌اند: فلسفه، فیزیک، شیمی، روانشناسی و ... . هنوز که هنوز است برای توصیف انواع شخصیت‌ها از حروف آنها استفاده می‌کنیم. مثلا می‌گوییم فلانی یک مرد آلفای جذاب لعنتیست و با خرامان‌خرامان راه‌رفتنش توی دل‌ها می‌رود، آن یکی به معنی واقعی کلمه یک لامبداست و شخصیت لاغر و نحیفی به باریکی یک نخ دارد و بودونبودش یکیست و ... . بدون اینکه هیچ ادعایی داشته باشیم به دانشمندان محترم پیشنهاد می‌کنیم از ظرفیت‌های زبانی کشورهای دوست و برادر شرقی در نامگذاری‌ها استفاده کنند. مثلا به چندتا از حروف الفبای ژاپنی دقت کنید:
گا ( = ga): بسیار مناسب برای توصیف شخصیت‌های ساده‌دل و پاک‌طینت و زودباور که مثبت‌اندیشی پیشه کرده‌اند. اینها همیشه در روابط احساس باخت و مظلومیت می‌کنند و خودشان دوست دارند وعده‌های تخیلی بهشان داده شود تا باور کنند. مردمی که امیدوارند اوضاع اقتصادی خوب شود معمولا از این دسته‌اند.
کی (  = ki): طرف مقابل شخصیت‌های قبلی (گا) که در روابط‌شان میخ خودشان را هرطور شده محکم می‌کوبند و اِعمال قدرت و اراده می‌کنند و بعد چیزی را گردن نمی‌گیرند. اینها معمولا بهترین گزینه‌ برای مدیریت هستند.
گو (  = go): کسانی‌که توی هرجمعی وارد می‌شوند از اول تا آخر بی‌امان دربارۀ همه چیز حرف می‌زنند. اینها اتفاقا کارشان هم خوب می‌گیرد و خیلی هم معروف و محبوب می‌شوند و اصلا خیلی از سلبریتی‌ها و اینفلوئنسرها دقیقا مصداق این دسته از افرادند. مثال زیاد است. منظور این بود که پتانسیل زبان‌های قارۀ خودمان بیش از اینهاست ولی مغفول مانده.