تاریخ بشریت سرشار از جنگ‌هایی است که به دلایل گوناگون حادث شده‌اند. برخی از آن‌ها جدای از نتایج‌شان خیلی سریع به پایان رسیدند و برخی دیگر آنقدر ادامه یافتند که صفت «ابدی» را برای خود خریدند. در ادامه این مطلب برخی از پایان ناپذیرترین جنگ‌های تاریخ را با هم مرور کنیم.
ایبری (8 قرن): نبردهای آندلس یا جنگ‌های مذهبی ایبری که از ۷۱۱ تا ۱۴۹۲ میلادی به طول انجامیدند شامل جنگ‌هایی در تاریخ مجمع‌الجزایر ایبری است که اسپانیا و پرتغال امروز را شامل می‌شود. این جنگ‌ها میان «مورها» (مسلمانان آفریقایی/اسپانیایی) و مسیحیان بر سر تصاحب این شبه جزیره به وقوع پیوستند.
ایران و روم (7 قرن): جنگ‌های ایران و روم که از ٩٢ پیش از میلاد تا ۶۲۹ میلادی به طول انجامیدند سلسله نبردهایی‌اند که بین امپراتوری روم و امپراتوری‌های اشکانیان و ساسانیان به وقوع پیوستند. این نبردها تاثیرات مخربی بر قدرت دو امپراتوری گذاشت و آنان را در مقابل حملات دیگر دشمنان آسیب‌پذیر کرد.
اروکانی (3 قرن): این جنگ‌ها که از ۱۵۳۶ تا ۱۸۱۸ میلادی به طول انجامیدند حاصل تلاش اسپانیایی‌ها برای استیلا بر ساکنان بومی آمریکای جنوبی بودند. در جریان این نبردها اسپانیایی‌ها بسیاری از ساکنان بومی را کشتند و کسانی که زنده مانده بودند را مجبور به بردگی می‌کردند.
بیزانسی (3 قرن): نتیجه این نبردها که از ۱۰۴۸ تا ۱۳۰۸ میلادی به طول انجامیدند، انتقال قدرت از امپراتوری بیزانس به ترکان سلجوقی بود. در یکی از عظیم‌ترین نبردهای بیزانسی به اسم «ملازگرد»، آلپ ارسلان سلجوقی ارتش بیزانس را نابود و امپراتور آن را اسیر کرد.
بیزانس و عثمانی (2 قرن): این جنگ‌ها که از ۱۲۶۵ تا ۱۴۷۹ میلادی به طول انجامیدند سقوط امپراتوری روم شرقی (بیزانس) و قدرت گرفتن امپراتوری عثمانی را در پی داشتند. قلمرو امپراتوری بیزانس تا سال ۱۴۰۰ میلادی فقط سرزمینی کوچک را در بر می‌گرفت. با پایان این جنگ‌ها، عثمانی‌ها بر سراسر شرق مدیترانه استیلا یافتند.
100 ساله (یک قرن): طولانی‌ترین نبردهای اروپا جنگ‌های موسوم به 100 ساله بین انگلستان و فرانسه هستند که از ۱۳۳۷ تا ۱۴۵۳ میلادی به طول انجامیدند. نقطه آغاز این جنگ‌ها انقراض خاندان‌های اشرافی در فرانسه بود. همین موجب شد تاج و تخت این کشور بدون فرمانروا بماند.
ایران و سلوکیان (یک قرن): این جنگ‌ها از ۲۳۸ تا ۱۲۹ پیش از میلاد بین سلوکیان و اشکانیان به وقوع پیوستند که نتیجه آن اضمحلال سلوکیان بود. جانشینان اسکندر سال 129 پیش از میلاد در نبردی بزرگ شکست خوردند و جنگ با اسارت دیمیتریوس سوم پادشاه سلوکیان به دست اشکانیان پایان یافت.