آیدین آغداشلو میگوید در اصل علی حاتمی شاعر بود. بنابراین واقعا فکر نمیکنم که در فیلمی از حاتمی به دنبال امور واقعی بگردم. اما اگر این هدف را نداشته باشم خودم را به آن میسپارم و با توهم و غیرواقعیت سیراب میشوم. به عبارتی هر چیزی که علی حاتمی در فیلمهایش ساخته بود همان چیزی نیست که بوده: «از طرز صحبت آدمها گرفته تا روابط انسانی، تا خود امیرکبیر و ناصرالدین شاه، تا هر کسی.» حاتمی نمونه موفق کسی است که به نوستالژی آنقدر بها میدهد که آن را به واقعیت ترجیح دهد و میتواند از آن چیزی بسازد که حداقل برای مدت کوتاهی پناهگاهی باشد. حتی در سریال «هزاردستان» تقریبا هیچ واقعیت تاریخی محضی را نمیتوانیم سراغ کنیم. پس نوستالژی محض است و وقتی اینها را ببینیم در حقیقت پا در تلهای گذاشتیم که علی حاتمی جلوی ما پهن کرده است و معمولا هم در این تله میافتیم. (ایران آرت به نقل از ماهنامه فیلم)