همانطور که مطلع هستید، کشور ایران در این ایام درگیر سیل است و در این میان، سه استان دچار بیشترین آسیبها شدهاند که بهطور ویژه تأکید ما بر خوزستان است. در این استان، 102هزار نفر از مردم خانههای خود را تخلیه کردهاند و در مکانهای اسکان اضطراری زندگی میکنند. این افراد نمیدانند که در آینده چه اتفاقاتی برای آنها خواهد افتاد و شاید مجبور باشند برای ماهها از خانههای خود دور باشند و در اردوگاه زندگی کنند. در چنین شرایطی با این افراد باید چگونه برخورد کرد و حمایتهای اجتماعی و روانی از این افراد باید چگونه باشد؟
در چنین شرایطی میتوانیم افراد را به چند گروه تقسیم کنیم. میتوانیم از گروه بچهها شروع کنیم. برای این دسته باید برنامهای روتین را در نظر بگیریم. در این برنامهها که بهصورت روزانه برای بچهها اجرا میشود، میتوانیم فعالیتهای مختلفی را برای آنها داشته باشیم. این فعالیتها میتواند شامل بازیدرمانی، هنردرمانی و فعالیتهای فیزیکی باشد. چنانچه این وضع برای طولانیمدت ادامه پیدا کند، از داوطلبان باید خواسته شود تا برای کودکان کلاسهای درس نیز برگزار کنند.
همچنین باید مکانهای خاصی را برای افرادی که دارای مشکلات سلامتی هستند، مانند سالمندان، معلولان و افرادی که دارای ناراحتیهای روانیاند، در نظر بگیریم.
همچنین میتوانیم افراد را به گروههای بزرگ تقسیم کنیم و تعدادی را به شکل داوطلب از این گروهها جدا و مسئول برقراری نظم گروه کنیم.
در مرحله بعد باید اقداماتی را برای ایجاد شرایط بهتر برای مردم آسیبدیده و ساکن در اردوگاهها انجام دهیم. به این معنا که بتوانیم نیازهای اولیه آنها مانند آب آشامیدنی و غذای گرم و نیازهای اولیه پزشکی و دارویی را فراهم کنیم.
افرادی که در گروهها داوطلب میشوند، مسئول کارهای گروه خود هستند و باید افرادی را که ترسیدهاند و این ترس را به دیگران منتقل میکنند، افرادی که رفتار تهاجمی یا مشکلات روانشناختی دارند را مشخص کنند. این افراد داوطلب که مسئول هر گروه هستند، حتی میتوانند نیروهای کمکرسان را نیز تغییر دهند. هدف این است که افرادی با مردم آسیبدیده در ارتباط باشند که خود در وهله اول دارای آرامش فکری و روانی کامل باشند.
از آنجایی که مردمی که بر اثر سیل خانه و زندگی خود را از دست دادهاند، ممکن است مجبور باشند برای چند ماه در مکانهای اسکان اضطراری زندگی کنند تا از شرایط بحرانی خارج شوند، توصیه شما برای تیمهای حمایتگر چیست؟ آیا این تیمها باید تا زمان پایان یافتن بحران در کنار مردم آسیبدیده باشند؟
پیشنهاد من این است که این تیمها به صورت نوبتی و شیفتی کار کنند. حتی میتوانیم تیمهای حمایتی پزشکی نیز به این مکانها بفرستیم، زیرا افراد سالخورده و ضعیف ممکن است در مقابل بیماریها حساس باشند و حتی احتمال شیوع بیماریهای فراگیر مانند وبا نیز وجود دارد. بنابراین نیاز است تیمهای پزشکی، پیراپزشکی و بهطورکلی کادر پزشکی در چنین مکانهایی حضور داشته باشند. همچنین تیمهای مددکار و روانشناس تا پایان بحران باید به صورت شیفتی در کنار مردم آسیبدیده بمانند، زیرا افرادی که در شرایط سخت قرار دارند ممکن است هر لحظه عکسالعملهای پیشبینینشدهای داشته باشند، بنابراین نیاز به کمک دارند.